Σ’ ένα μικρό φυλάκιο
στην άκρη της σιωπής μου
υπάρχει το τετράδιο
της άψυχης γραφής μου
Για τότε που γινόσουνα
σεντόνι μου τη νύχτα
και πάνω μου κοιμόσουνα
σαν ψεύτρα χαρτορίχτρα
Φοβάμαι να σε σκέφτομαι
με πνίγουνε οι λέξεις
κα σαν παιδάκι στέκομαι
στις δεύτερές σου σκέψεις
που όσο κι αν προσπάθησαν
στα χρόνια τ’ αλλαγμένα
δεν γκρέμισαν, δεν τσάκισαν
τις μνήμες μου από σένα
Γελούσαμε πειράζοντας
το μέλλον με ειρωνεία
τις νύχτες κουβεντιάζοντας
μ’ εφηβική μανία
Χωρίς να κοιταζόμαστε
σ’ ένα πυκνό σκοτάδι
σαν έρεβος αφέγγαρο
μεσάνυχτα Φλεβάρη
Φοβάμαι να σε σκέφτομαι
με πνίγουνε οι λέξεις
κα σαν παιδάκι στέκομαι
στις δεύτερές σου σκέψεις
που όσο κι αν προσπάθησαν
στα χρόνια τ’ αλλαγμένα
δεν γκρέμισαν, δεν τσάκισαν
τις μνήμες μου από σένα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου