Όταν δεν κλείνουν από μέσα οι πληγές
πάντα ανοίγουν σε ανύποπτες στιγμές
τις δένεις πρόχειρα με γάζες βρωμερές
γιατί πονάν οι αληθινές οι γιατρειές
τι να τον κάνω τόσο εαυτό
αν δεν μπορώ στα δυο να μοιραστώ
να με τσακίζεις να σε συγχωρώ
και να σου δίνω γη και ουρανό
τι να τον κάνω τόσο ωκεανό
όταν σε δύο μέτρα κολυμπώ
μυαλό που δεν χωράει το μικρό
στενεύει απ το υπερβολικό
Όταν δεν κλείνουν από μέσα οι πληγές
αφήνεις λίγη αναπνοή για τις στιγμές
να ανασαίνουν οι αναμνήσεις οι παλιές
να μην ζητούν τυραννικές επιστροφές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου