Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

ΤΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΩ ΤΟΣΟ ΕΑΥΤΟ

Όταν δεν κλείνουν από μέσα οι πληγές
πάντα ανοίγουν σε ανύποπτες στιγμές
τις δένεις πρόχειρα με γάζες βρωμερές
γιατί πονάν οι αληθινές οι γιατρειές

τι να τον κάνω τόσο εαυτό
αν δεν μπορώ στα δυο να μοιραστώ
να με τσακίζεις να σε συγχωρώ
και να σου δίνω γη και ουρανό

τι να τον κάνω τόσο ωκεανό
όταν σε δύο μέτρα κολυμπώ
μυαλό που δεν χωράει το μικρό
στενεύει απ το υπερβολικό

Όταν δεν κλείνουν από μέσα οι πληγές
αφήνεις λίγη αναπνοή για τις στιγμές
να ανασαίνουν οι αναμνήσεις οι παλιές
να μην ζητούν τυραννικές επιστροφές

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου