Γίγαντας με πήλινα πόδια!

Οι ελευθερόφρονες λαοί συνήθως κολακεύονται όταν κάποιος πολίτης τους κατακτά την κορυφαία πνευματική διάκριση που ακούει στο όνομα Νόμπελ. Ο Κινεζικός, όμως, σίγουρα προσπαθεί αυτές τις ημέρες να καταπνίξει τη δική του χαρά.
Η συστηματική καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων περνάει σε δεύτερη μοίρα, καθώς η οικονομική γιγάντωσή της Κίνας προκαλεί αμηχανία και σύγχυση σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι δυτικές χώρες ζηλεύουν τους ρυθμούς ανάπτυξης της κινεζικής οικονομίας, που βασίζονται στην ελαχιστοποίηση του κόστους εργασίας, δανείζονται από αυτήν, αναπτύσσουν εμπορικές συναλλαγές και σιωπούν για τα υπόλοιπα. Το πώς επιτεύχθηκαν αυτοί οι ρυθμοί ανάπτυξης μοιάζει επί της ουσίας να παρακάμπτεται προκειμένου να αναπτυχθούν στέρεες εμπορικές συμφωνίες. Μια κολοσσιαία όμως οικονομία σαν αυτή της Κίνας κρύβει στα έγκατά της νωπές κοινωνικές πληγές, που μπαλώνονται όπως όπως προκειμένου να μην αναδειχθούν.

Μια από αυτές είναι οι συχνές κοινωνικές εξεγέρσεις που καταπνίγονται στο αίμα και τον σιωπηρό αποκλεισμό. Μια άλλη είναι η τακτική της εν λόγω χώρας απέναντι σε προσωπικότητες που αρνούνται το υπάρχον καθεστώς και διεκδικούν δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις.
Η φυλάκιση του νομπελίστα Ειρήνης Λιου Σιαομπό και ο κατ οίκον περιορισμός που επιβλήθηκε στη σύζυγό του Λιού Σία αποδεικνύουν περίτρανα ότι ο ασιατικός γίγαντας διαθέτει πήλινα πόδια. Αν τα φοβικά σύνδρομα είναι που χαρακτηρίζουν τις πολιτικές ενός τέτοιου κολοσσού τότε η αυτοπεποίθηση που εκπέμπει στις διεθνείς αγορές είναι φαύλη και τεχνητά ωραιοποιημένη. Το κινεζικό καθεστώς χρειάζεται το σεβασμό της δύσης όσο τίποτε άλλο. Κρατάει παγερά και αποφασιστικά άτεγκτη στάση στο θέμα της ανατίμησης του γουάν όχι μόνο επειδή αυτό θα επηρέαζε αποφασιστικά τις εξαγωγές της χώρας, καθώς τα κινέζικα προϊόντα θα γινόταν ακριβότερα, άρα λιγότερο ανταγωνιστικά, αλλά και επειδή θα συνεπαγόταν αλυσιδωτές αντιδράσεις στο κόστος παραγωγής και την αγοραστική δύναμη των πολιτών της.
Οι κοινωνικές μεταρρυθμίσεις στην Κίνα αφορούν ολόκληρο τον πλανήτη, γιατί, αν, όπως λένε οι αναλυτές ο οικονομικός γίγαντας ξεπεράσει έως το 2020 ακόμα και τις ΗΠΑ, μ αυτούς τους όρους ανάπτυξης, το κινεζικό μοντέλο εκ των πραγμάτων θα υιοθετηθεί απ όλες τις ισχυρές χώρες του κόσμου. Τι συνεπάγεται κάτι τέτοιο;
Ότι πουθενά στον πλανήτη οι μισθοί δεν θα μπορούν να ξεπερνούν τον μέσο μισθό της Κίνας κι ότι ακόμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα θα προσαρμοστούν νομοτελειακά στη νέα πραγματικότητα, καθώς δεν θα μείνουν ανεπηρέαστα από μια τέτοια θριαμβευτική ανέλιξη. Γι αυτό ο αγώνας του ταπεινού νομπελίστα Λιου Σιαομπό και της συζύγου του αφορούν τόσο δραματικά τις ζωές όλων μας. Επειδή οι κοινωνικές εξελίξεις στην Κίνα θα σηματοδοτήσουν τους μελλοντικούς εργασιακούς και κοινωνικούς όρους λειτουργίας κάθε χώρας, κάθε ηπείρου..