Κάμερα του κρατικού καναλιού επισκέπτεται εστιατόριο των Αθηνών και καταγράφει τα παράπονα του ιδιοκτήτη του σχετικά με την επιβολή του μέτρου απαγόρευσης του καπνίσματος στους κλειστούς δημόσιους χώρους. Σπικάροντας τα πλάνα του άδειου εστιατορίου, η δημοσιογράφος μας καλεί να μοιραστούμε την αγωνία του καταστηματάρχη σχετικά με το μέλλον της επιχείρησής του. Φυσικά δεν γίνεται καμία απολύτως νύξη, για την ώρα της επίσκεψης, ώστε να δημιουργείται στον θεατή η εντύπωση ότι πρόκειται για ώρα αιχμής, όπου το κατάστημα θα έπρεπε φυσιολογικά να σφύζει από κόσμο.
Στη συνέχεια του διαφωτιστικού και διαπαιδαγωγικού ρεπορτάζ, ακολουθεί το δεύτερο μέρος της καταστρατήγησης του νόμου, με τα τασάκια να απλώνονται αναγκαστικά στα τραπέζια, το οποίο φέρνει και τους πρώτους πελάτες στην επιχείρηση που αρχίζει σιγά σιγά να αναπνέει και συμπερασματικά να αναθερμαίνει την οικονομία. Κουβέντα δεν γίνεται φυσικά περί μείωσης τιμών, ως απάντηση στην οικονομική κρίση και μέσου προσέλκυσης των πελατών.
Μια άλλη ιδιοκτήτρια καφετέριας υπερθεματίζει υπέρ της ανταρσίας των ιδιοκτητών, χαρακτηρίζοντας, ως λίγους και δύστροπους όσους διαμαρτύρονται για τη συμπεριφορά των καπνιστών. Κρατώντας, αναμμένο το τσιγάρο στο χέρι της, κι ενώ ο καπνός αρχίζει να αγκαλιάζει την κάμερα καυτηριάζει τέτοιου είδους αποφάσεις που βάζουν ταφόπλακα στην οικονομία και τις επιχειρήσεις.
Με το τσιγάρο στο χέρι εμφανίστηκαν μπροστά στην κάμερα και οι περισσότεροι από τους συναδέλφους της επιχειρηματίες, αποδεικνύοντας ότι «λανθάνουσα» εικόνα λέει την αλήθεια.
Προσωπικά, έχω σταματήσει εδώ και καιρό να ενδιαφέρομαι για τη μοίρα της υγείας των καπνιστών. Είμαι της άποψης ότι από τη στιγμή που όλοι τους έχουνε επαρκέστατη πληροφόρηση σχετικά με τις συνέπειες του καπνίσματος έχουν αποδεχτεί και συμφιλιωθεί και με την πιθανότητα ενός πρόωρου και σχετικά επώδυνου θανάτου.
Με τα παιδιά, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι αυριανοί έφηβοι, θα πρέπει να διαλέξουν μεταξύ του καπνίσματος και του κοινωνικού αποκλεισμού, ενός διλήμματος που θα γείρει ολοκληρωτικά την πλάστιγγα προς την καθολικοποίηση του φαινομένου, γιατί είναι λογικό ότι κανείς νέος δεν θα επέλεγε να μείνει στο σπίτι του. Παράλληλα τα οικονομικά ανεμομαζώματα επιχειρηματιών και κυβερνήσεων που βάσισαν τα έσοδά τους στην οικονομία του καπνού θα μετατραπούν σε διαβολοσκορπίσματα που θα προκαλέσουν την κατάρρευση του δημοσίου συστήματος υγείας, μιας και στο μέλλον θα δουλεύουμε για να πληρώνουμε τα δάνεια του κράτους και τα φάρμακα των καπνιστών. Ο ολοκληρωτισμός του καπνού λοιπόν σταδιακά εξαφανίζει τις δυνατότητες εναλλακτικών επιλογών. Είναι μια μάστιγα που οδηγεί σε οικογενειακές τραγωδίες και σύντομα στην αδυναμία του ΕΣΥ να παρέχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε τόσους πολλούς ασθενείς που απλώς έκαναν το καπρίτσιο τους. Θεωρώ λοιπόν, ότι πάνω στις προειδοποιήσεις που αναγράφονται στα πακέτα θα πρέπει να προστεθούν και δύο ακόμη. Η πρώτη θα πρέπει να αφορά στην ενδεχόμενη μελλοντική αδυναμία του συστήματος υγείας να καλύπτει τις φαρμακευτικές δαπάνες των ασθενών. Και η δεύτερη στη συνενοχή όλων των καπνιστών στην επιβολή της συνήθειας του καπνίσματος στα παιδιά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου