Σάββατο 9 Απριλίου 2011

Παύση ενημερωτικών εχθροπραξιών


Μια πολυήμερη απεργία στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αποδείχθηκε τελικά αρκούντως διαφωτιστική για να καταλάβουμε ότι μπήκε η άνοιξη. Έως τα ξημερώματα της Δευτέρας ,θα συμπληρωθούν σχεδόν πέντε ημέρες χωρίς ειδήσεις και ο χρόνος αυτός μοιάζει να κυλάει ευεργετικά για την ψυχολογία μας. Δεν είναι λίγοι, άλλωστε, οι πολίτες που αυτές τις ώρες βρήκαν ξανά τα κουράγια τους, ξεχύθηκαν στους δρόμους, συμφιλιώθηκαν με μια διαφορετική τάση, πήγαν μια βόλτα με τα παιδιά τους, αγόρασαν μερικά αναγκαία πράγματα, ονειρεύτηκαν, ακόμα και αισιοδόξησαν.

Ασυνείδητα πιστώνουμε αυτήν την σύντομη αναγέννηση της ψυχολογίας μας στην ανάσταση της φύσης και την άνοιξη. Η αλήθεια είναι όμως ότι πολύ λίγος κόσμος την συσχετίζει με την παύση του ενημερωτικού βομβαρδισμού, των διακαναλικών αντιπαραθέσεων, των δυσοίωνων προβλέψεων, της καλλιέργειας μιας απαισιοδοξίας για καθαρά εμπορικούς λόγους. Εξάλλου, η δόμηση μιας ολόκληρης οικονομίας πάνω σε λάθος βάσεις δεν θα μπορούσε να εξαιρέσει τον Τύπο από το σχεδιασμό της.. Τόσες πολλές φωνές λοιπόν, τόσα πολλά Μέσα και τόσος πολύς χρόνος που πρέπει να καλυφθεί οπωσδήποτε από κάτι, δημιούργησαν ένα πεδίο ακραίου ανταγωνισμού, από το οποίο κερδισμένοι βγαίνουν συνήθως όσοι ποντάρουν στην απαισιοδοξία, τον φόβο, την πώρωση και τον διχασμό.
Εξαιρείται μερικώς το ραδιόφωνο ως ένα μέσο λιγάκι πιο αισιόδοξο, αν και συχνά αυτούς του είδους η αισιοδοξία απορρέει από μια επιφανειακή προσέγγιση της επικαιρότητας. Το διαδίκτυο από την άλλη είναι τόσο χαοτικό και απαιτεί από τον χρήστη του τόση ελάχιστη πνευματική προσπάθεια που μοιάζει προς το παρόν ανίκανο να καλλιεργήσει συμπεριφορές, είτε θετικές είτε αρνητικές.

Όμως, είναι τα τηλεοπτικά κανάλια που απογυμνώνονται εντελώς από κάθε πρόφαση, ελλείψει ειδήσεων και ενημερωτικών εκπομπών. Από τους πομπούς τους πια απομένουν να προβάλλονται μόνο κάποια κονσερβοποιημένα σκευάσματα με χιλιοχρησιμοποιημένα και αναμασημένα υλικά, άγευστα και διόλου θρεπτικά. Άρα για να συμπληρώσουμε τα δεδομένα αυτής της εξίσωσης και να συνθέσουμε το τηλεοπτικό τοπίο προσθέτουμε στη μιζέρια της αναπαραγωγής μερικές πολύ ισχυρές δόσεις απαισιοδοξίας που εκπηγάζουν από την δημοσιογραφία του κλονισμού και της μιζέριας και σχηματίζουμε την ολοκληρωμένη εικόνα που περιγράφουμε.

Η άνοιξη λοιπόν είναι και πάλι παρούσα, κουβαλώντας μαζί με τα αρώματα και τα μυστήριά της και τους δικούς της αρχέγονους συμβολισμούς.
Και μας καλεί με τον πηγαίο και αυθόρμητο τρόπο που την χαρακτηρίζει να διακρίνουμε μέσα στις ποιότητές της και ένα πραγματικό μάθημα ζωής: την ανάγκη να αναζητήσουμε την προσωπική μας ισορροπία μέσα στη γαλήνη του ήρεμου συλλογισμού που προκύπτει από την εκούσια αποστασιοποίησή μας από το προκάτ σκέλος της πραγματικότητας που μας περιβάλλει.
Η εποχή των πολλαπλών αναστάσεων και των εξόδων από τις σκλαβιές και τις χειραγωγήσεις, μας καλεί να ηρεμήσουμε για να μπορέσουμε να διακρίνουμε ξανά την πραγματική διάσταση των λέξεων και των εννοιών.
Μια από αυτές είναι και η έννοια της ενημέρωσης ως φορέα ανούσιων πληροφοριών, που από κανέναν δεν θα αφαιρέσουν κάτι πολύτιμο, αν ελαχιστοποιηθούν.
Αλλά είναι και η έννοια της πολυφωνίας που από δημοκρατικό δικαίωμα, το οποίο έχει κατοχυρωθεί συνταγματικά προκειμένου να υπερασπιστεί την διαφορετικότητα στο λόγο και την έκφραση έχει μετατραπεί σε ένα ανεξέλεγκτο φεστιβάλ πανομοιότυπων κραυγών, προκλήσεων και ακροτήτων που έχουν επιβάλλει στα πράγματα τον δικό τους καθεστωτικού τύπου κομφορμισμό.
Η ανασύνταξη των δυνάμεων κάθε ανθρώπου περνάει μόνο μέσα από τον διαχωρισμό του παντοτινού από το κατασκευασμένο.
Και υπό αυτήν την έννοια η καλλιέργεια της αποσπασματικότητας έναντι της συνέχειας και του διαρκούς κτισίματος ενισχύει τα όπλα και τα επιχειρήματα των δυνάμεων της αγοράς.
Τελικά, ως πρακτική που χρησιμοποιήθηκε αρχικά για την διάσπαση χωρών, κομμάτων και οργανισμών το δόγμα του «διαίρει και βασίλευε», δεν περιορίζεται σήμερα μόνο στις πρωταρχικές του εφαρμογές, αλλά προχωράει στην πλήρη ανάπτυξή του, επιχειρώντας να τεμαχίσει την καθημερινότητά μας, το χώρο το χρόνο ακόμα και την ίδια μας την προσωπικότητα σε μέρη ευκόλως διαχειρίσιμα και χειραγωγούμενα. Απαιτεί πολίτες ικανούς να ανταποκριθούν σε διαφορετικά επίπεδα καταναλωτικών προσφορών.
Κι ο Τύπος με τον τρόπο που συνεχίζει λειτουργεί παίζει καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση αυτού του κλίματος που χαρακτηρίζεται από σύγχυση και απουσία προσανατολισμού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου