Η εμφάνιση ενός επικίνδυνου ιού στην αδιατάρακτη καθημερινή ρουτίνα επέφερε ανέκαθεν στην ανθρωπότητα μερικές στιγμές αυξημένης επίγνωσης.
Στην πραγματικότητα και παρά τις όποιες καταγεγραμμένες τεχνολογικές εξελίξεις η κυκλική σπουδή του οικοσυστήματος παραμένει για τον άνθρωπο ένας δρόμος αρκετά ανηφορικός και δύσβατος. Κάθε φορά όμως που παρουσιάζεται μια νέα απειλητική πρωτοτυπία της φύσης, ο άνθρωπος στρέφεται στο εσωτερικό του και εμπλουτίζει το πνευματικό του ενεργητικό με την αμφιλεγόμενη σοφία του φόβου.
Κάτι τέτοιο, όμως, δεν συμβαίνει στο υπέροχο Graphic Novel του Charles Burns που φέρει τον τίτλο «Μαύρη Τρύπα». Στην ιστορία του, ο Αμερικανός σχεδιαστής και συγγραφέας, εφευρίσκει έναν παράξενο ιό, που μεταδίδεται μέσα από τη σεξουαλική πράξη στις ζωές των νεαρών θυμάτων του προκαλώντας συμπτώματα που παραπέμπουν στον κόσμο του μεταφυσικού. Παρότι, όμως, οι έφηβοι πρωταγωνιστές του έρχονται αντιμέτωποι με μια πραγματική απειλή μοιάζουν σχεδόν ανυποψίαστοι ή ακόμα και αδιάφοροι μπροστά της. Άλλα πράγματα είναι αυτά που τους απασχολούν περισσότερο όπως: η αντιμετώπιση της πλήξης, η έλλειψη επικοινωνίας, η αναζήτηση της αγάπης, η αδρή μοναξιά.
Τα θύματα της επιδημίας απομονώνονται μακριά από το κοινωνικό σύνολο αποφεύγοντας να ενοχλήσουν με τις αποκρουστικές και τρομακτικές εμφανίσεις τους.
Κάποια, μοιάζουν με παράξενα τέρατα, που κάποτε υπήρξαν οι συμμαθητές, οι συγκάτοικοι και οι φίλοι των ανθρώπων που πια τους γυρίζουν τις πλάτες. Η ποικιλία των συμπτωμάτων καλύπτει ένα τεράστιο φάσμα επιλογών: μερικοί την βγάζουν σχετικά καθαρή με μερικά αποκρουστικά καρούμπαλα ενώ κάποιοι άλλοι μαθαίνουν να ζουν με ένα επιπλέον μέλος στο σώμα τους. Τέλος, υπάρχουν και εκείνοι που συμβιβάζονται με την εικόνα ενός προσώπου γεμάτου πληγές και εξανθήματα. Ήταν όμως κάποτε όλοι αυτοί, άνθρωποι της διπλανής πόρτας και ζούσαν στα προάστια του Σηάτλ στις αρχές της δεκαετίας του 1970, τότε που το κίνημα των χίπις είχε αρχίσει να ξεθυμαίνει κι όπου κάποιοι ανεξιχνίαστοι φόνοι ενέτειναν περισσότερο το αίσθημα της αλλοτρίωσης του ανθρώπου που περιχαρακώνεται στο αυστηρά οριοθετημένο περίγραμμά του.
Καθηλωτικά ατμοσφαιρικό, γραφιστικά άρτιο με γραμμή απολύτως διαυγή, εικαστικά εξεζητημένο, σκοτεινό και αναπτυγμένο εξ ολοκλήρου πάνω στην εξπρεσιονιστική λογική του chiaroscuro το έργο του Charles Burns κατατάσσεται στις κοινωνιολογικές σπουδές της αμερικανικής κοινωνίας και κυρίως του μικρόκοσμου των αμερικανών εφήβων, ανιχνεύοντας τη φύση της σχολικής αποξένωσης και τη σκληρότητα της γκετοποίησης σε μια φιλελεύθερη κοινωνία με κλεισμένους πόρους και καταπιεσμένες ανάσες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου