Αναμφισβήτητα, υπήρχε και μια γυναίκα εκεί...

Μια υποσημείωση σχετικά με την τάση του κοινού και των ΜΜΕ να παραβλέπουν το γεγονός ότι δεν είναι ο Ντομινίκ Στρος Καν ο μεγάλος χαμένος αυτής της υπόθεσης...

Η υπόθεση του διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος Καν προκάλεσε πληθώρα αντιδράσεων σε ολόκληρο τον κόσμο και την Ελλάδα। Από μαζική κατακραυγή, για την απεχθέστατη πράξη του Γάλλου πολιτικού, μέχρι αγανάκτηση και αποστροφή, αλλά και συγκαλυμμένη συμπάθεια ή προσπάθεια ανάδειξης δικαιολογητικών στοιχείων για τον δήθεν «φιλέλληνα» ή για το πεσμένο είδωλο που βρέθηκε για κάποιους σε μια στιγμή παρόρμησης όπου δεν ήξερε τι έκανε, λες και παίζει κάποιο ρόλο.

Υπάρχει, όμως και μία αντίδραση που δεν συναντάμε ή δεν προκύπτει σχεδόν από πουθενά. Ούτε καν από τον παραδοσιακό χώρο της υπεράσπισης των γυναικείων δικαιωμάτων, που προτίμησε να προκρίνει κυρίως εκείνη την παράμετρο του θέματος που άπτεται της πολιτικής και των διαστροφών των ταγών της εξουσίας που καλούνται να διαχειριστούν τόσο ευαίσθητα ζητήματα όπως αυτό της κρίσης χρέους ενός λαού: αυτή, λοιπόν, η αγέννητη αντίδραση αφορά στην πραγματική και ουσιαστική συμπόνια μας για το θύμα της επίθεσης, μια νεαρή, και εργαζόμενη μητέρα που βιάσθηκε εν ώρα εργασίας, σ ένα χώρο όπου θά πρεπε να νιώθει και να είναι ασφαλής, από ένα άτομο υπεράνω πάσης υποψίας, υπερασπιστή της ασφάλειας στον κόσμο. Αντί αυτού, όμως, η νεαρή γυναίκα έχει γίνει ήδη πρωταγωνίστρια εκατομμυρίων ανεκδότων, ωσάν να πρόκειται για την πρωταγωνίστρια, μιας ερωτικής παρασπονδίας ενός πολιτικού που ακούσαμε κι αυτό το ανήκουστο: έχει ιδιαίτερη, λέει ,αδυναμία στο ωραίο φύλο.

Μοιάζει, λοιπόν, σ αυτήν την υπόθεση, να υπάρχει μόνο ένας πρωταγωνιστής όπου μοιράζεται με τον εαυτό του τόσο το ρόλο του καλού όσο και του κακού, ένας άνδρας που χρησιμοποίησε την σωματική του υπεροχή για να κάνει αυτό που έμαθε να κάνει καλά στη ζωή του: να ασκεί την εξουσία του, να επιβάλλει τις πεποιθήσεις του, να περνάει το δικό του με το έτσι θέλω. Ενώ από την άλλη, σαν μια μικρή υποσημείωση του εγκλήματος στην άκρη μιας πυκνογραμμένης σελίδας, το θύμα αυτής της άνανδρης και αποκρουστικής υπόθεσης, να προσπαθεί στην κατά τα άλλα αποφασιστική σε θέματα δικαιοσύνης, Αμερική, να βρει μόνη της δικηγόρο για να την υπερασπιστεί, μέσω μηχανών αναζήτησης, όπως παραδέχθηκε ο αδελφός της, επειδή πιθανότατα το ενδιαφέρον και η δημοκρατικότητα της εν λόγω χώρας σχετικά με την υπόθεση έχει εξαντληθεί στην επίδειξη των αδιάσειστων δημοκρατικών της αρχών μέσα από την προβολή των πλάνων και των φωτογραφιών του κεραυνόπληκτου Στρος Καν και τις κινήσεις ακραίας αποφασιστικότητας των αρχών της.