Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Πουλήσαμε την ψυχή μας;


Αν πράγματι ισχύει ότι ανατέλλει περίοδος Μάκη Ψωμιάδη στον Ηρακλή, την αγαπημένη μας ομάδα, κι αν πράγματι οι όροι της συμφωνίας επιφέρουν μεταξύ των άλλων και τον αφανισμό μιας ομάδας όπως ο ΑΟ Καβάλας, υπάρχει ένα ηθικό ζήτημα τεράστιου διαμετρήματος, που, όμως, είμαι σίγουρος ότι υπό διαφορετικές συνθήκες δεν θα περνούσε απαρατήρητο από τους φιλάθλους του «γηραιού».
Οι συνθήκες όμως είναι τόσο εξαιρετικά ακραίες που δοκιμάζονται εκτός των άλλων τόσο η αξιοπιστία , όσο και η συνέπεια λόγων και πράξεων, ενός ολόκληρου λαού που αποδεδειγμένα κινήθηκε για χρόνια, εκτός συστήματος. Εκπροσωπώντας μοναχά τον εαυτό μου και κανέναν άλλο θεωρώ ότι η λύση Ψωμιάδη για τον Ηρακλή, δε είναι η ενδεδειγμένη για αρκετούς λόγους, ακόμη κι αν είναι η μοναδική.
Οι σημαντικότεροι είναι ότι δεν μπορείς να βασίζεις την δική σου ευτυχία πάνω στην δυστυχία του άλλου, ότι δεν μπορείς δηλαδή να αφανίζεις ένα ολόκληρο σωματείο για να κερδίσεις πάση θυσία την δική σου σωτηρία, ακόμη κι αν προσπάθησαν να σου κάνουν ακριβώς το ίδιο. Επίσης προσωπικά δεν μπορώ να εμπιστευτώ το μέλλον της ομάδας μου στα χέρια ενός ανθρώπου που δεν γνωρίζω με ποιον τρόπο θα χρησιμοποιήσει , αύριο μεθαύριο το ΑΦΜ της ΠΑΕ, όταν για παράδειγμα βρεθεί ένα ελκυστικότερο σωματείο από τον Ηρακλή στην αδιέξοδη θέση που βρίσκεται σήμερα ο «γηραιός».
Σύμφωνα με τη φημολογία τα κέρδη του Ηρακλή από μια τέτοια ενδεχόμενη συμφωνία θα είναι μεγάλα τόσο σε οικονομικό όσο και σε αγωνιστικό επίπεδο, ενώ η μή συμφωνία συνεπάγεται πιθανότατα την οικονομική και αγωνιστική καταστροφή της ομάδας. Βέβαια υπάρχει και η περίπτωση Παντελή, που, όμως, δεν έχει την ίδια δυναμική, ούτε και την ίδια απήχηση με το πακέτο σωτηρίας που φέρεται να προτείνει ο Μάκης Ψωμιάδης. Μοιάζει λίγο το δίλημμα που έχει να αντιμετωπίσει η ομάδα μας με το γνωστό λογοτεχνικό δίλημμα, τι θα έκανες αν ήξερες ότι με το πάτημα ενός κουμπιού θα πέθαιναν κάποιοι άνθρωποι στην άλλη άκρη του πλανήτη, ενώ εσύ θα γινόσουν πλούσιος. Προσαρμοσμένο, όμως, σε όρους επιβίωσης και όχι πλουτισμού, πράγμα που το κάνει ακόμα πιο ανελέητο.
Η άποψή μου είναι ότι η πλειονότητα των Ελλήνων φιλάθλων θα εξαφάνιζε με μεγάλη χαρά από το χάρτη κάποια ομάδα προς όφελος της δικιάς της. Άλλωστε, το αίσθημα της αυτοσυντήρησης εξαφανίζει συχνά και τις τελευταίες ηθικές επιφυλάξεις ενός λαού.
Πίστευα, όμως, ότι οι φίλαθλοι της δικής μου ομάδας είναι διαφορετικοί από τους συνηθισμένους και ότι υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα στη ζωή από το να έχεις πάση θυσία ομάδα σ΄αυτό το διεφθαρμένο πρωτάθλημα. Θα μου πει κανείς ότι από την ιστορία του ανθρώπινου γένους όχι μόνο έχουν διαγραφεί αλλά και έχουν ξεχαστεί εντελώς όσοι βρήκαν την ηθική δύναμη να μην πατήσουν το συμβολικό κουμπί. Απομένει μόνο να δούμε, το κατά πόσο θα επαληθευτούν οι φήμες που φέρνουν τελικά τον Ηρακλή από τη θέση του θύματος στη θέση του θύτη αλλά και το κατά πόσο μπορεί να αλλάξει το DNA μιας ομάδας μέσα από την υπαγωγή της σ ένα κλίμα πλήρους αδιαφορίας των υπολοίπων για την προσωπική της περιπέτεια και το μοναχικό κυνήγι του δίκιου της.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου