Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Εναλλακτική πραγματικότητα (του David Ambrose)


Μια πτώση από τη στέγη του σπιτιού του, ένα παραλίγο αυτοκινητικό δυστύχημα κι ένα πολύ έντονο προαίσθημα τραγωδίας για τριπλότυπη επανάληψη του κακού κατά τη διάρκεια μιας επαγγελματικής συνάντησης, ωθούν τον Ρικ Χάμιλτον, επιτυχημένο επιχειρηματία στον τομέα των εκλεκτικών εκδόσεων και ευτυχισμένο οικογενειάρχη να τα βροντήξει όλα επιτόπου προκειμένου να ακολουθήσει το νήμα της προδιάθεσής του. Κάθε λεπτό που περνάει το μυστήριο περιπλέκεται ακόμα περισσότερο, καθώς η πραγματικότητα τού αρνείται διαρκώς και περισσότερα πράγματα από αυτά που ο ίδιος θεωρεί αυτονόητα και θεμελιώδη την ώρα που μια άλλη εναλλακτική εκδοχή βάζει τη ζωή του στις διπλές ράγες ενός εφιάλτη.
Γραφή κινηματογραφική, συμπυκνωμένη καλά μελετημένη με ήρωες που συνδέονται με εξαιρετική ακρίβεια μεταξύ τους για να υπηρετήσουν μια καλά δομημένη πλοκή. Η ιστορία που μας αφηγείται ο David Ambrose είναι γοητευτική, καταδεικτική της μυστηριώδους δύναμης του σύμπαντος, για το οποίο κατά τα φαινόμενα τίποτα δεν είναι απραγματοποίητο. Ο Ambrose ξανοίγεται σε άγνωστα ύδατα, βουβά και ακατοίκητα και καταπιάνεται με ένα υλικό ακόμη αδιάγνωστο και μυστηριώδες όσο και η καρδιά της κβαντικής μηχανικής, προσφέροντας ένα θρίλερ για τις διαφορετικές προσωπικότητές μας που συνυπάρχουν σε μία κεντρική και τις δυνατότητες απελευθέρωσής τους στα δικά τους ξεχωριστά πεπρωμένα.
Για τον ήρωα του μυθιστορήματος, που κινείται μεταξύ ρεαλισμού και επιστημονικής φαντασίας, το θέμα δεν είναι να συμβιβαστεί με μια επικαλυπτόμενη πραγματικότητα, ή να πιστέψει ότι μπορεί ανενδοίαστα και αυτόβουλα να πατά μια στη μία και μια στην άλλη βάρκα των εναλλακτικών του διαδρομών, αλλά να αποδεχτεί ότι σε όλη του τη ζωή ή τουλάχιστον μέχρι να φτάσει στο ένδοξο κατώφλι των γηρατειών, θα είναι ανίκανος να μοιραστεί ένα βίωμα, που ο κόσμος των αισθητών δεν μπορεί να αντικρίσει με τα περιορισμένα μέσα του. Έτσι ένας μυστηριώδης άνεμος απειλεί να σαρώσει τη φωτιά της αυτογνωσίας, την γλυκιά γοητεία των συμπτώσεων, τις παγιωμένες συνήθειες και διαθέσεις, επιτείνοντας ένα αίσθημα ερημιάς και εγκατάλειψης.
Πλέον το παζλ των ανθρώπων που τον περιζώνουν μεταλλάσσεται σ ένα αγνώριστο ψηφιδωτό, όπου τα οικεία πρόσωπα γίνονται άγνωστα, αδιάφορα ή και επιθετικά.
Τότε, ο διάλογος, ανάμεσα στην επιστήμη και την ανθρώπινη ψυχή γίνεται αέναος και τα αποτελέσματά του ποικίλουν. Άλλοτε προσανατολίζουν την ανθρώπινη συνείδηση προς πιο σαφείς κατευθύνσεις, ορίζοντας το περίγραμμα και το σχήμα της με καθαρές οριογραμμές. Και άλλοτε πάλι την βυθίζουν σ ένα κυκεώνα αναπάντητων ερωτημάτων, αναφορικά με την προέλευση, την φύση και τον προσανατολισμό του είδους.

Έτσι, όταν τα πράγματα δυσκολεύουν ή ξεστρατίζουν επικίνδυνα, όταν η επιστήμη αδυνατεί να απαντήσει σε κάτι που την ξεπερνάει κι όταν η τέχνη διευρύνει τις μετρήσιμες δυνατότητες επιλογής δια των βασιλικών οδών, της φαντασίας και του ονείρου, το σύμπαν αποκτά μια εφιαλτική, εξωκοσμική και καθαρά εγκεφαλική όψη με αποτέλεσμα οι άνθρωποι που συναισθάνονται την πολυπλοκότητα των διαδρομών του να χρειάζεται να εξοπλιστούν μ ένα πρωτόγνωρο κουράγιο και υπομονή για να αντιμετωπίσουν τα καχύποπτα βλέμματα των επιστημόνων σε αντιδιαστολή με τα πανικοβλημένα μάτια των οικείων τους.

Και στην κατακλείδα να αιωρείται ένα μεγάλο ερώτημα: άραγε είναι δυνατόν να μπορέσουμε να κατανοήσουμε την συμβατική πραγματικότητα του μικροπεριβάλλοντός μας δίχως συνυπολογισμό του απροσμέτρητου και αχαρτογράφητου συμπαντικού χώρου;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου