Νεοϋορκέζος, επιμελητής εκδόσεων, εγκαταλείπει την στρωμένη καριέρα του για να κερδίσει περισσότερο χρόνο κοντά στην οικογένειά του, που μετακομίζει σ ένα νέο σπίτι γεμάτο με δυσάρεστες μνήμες.
Όχι τυχαία, αυτά τα «όνειρα» ξεκινούν με την παράθεση μιας συστάδας εικόνων που τονίζουν την οικογενειακή γαλήνη και ευτυχία. Ο Sheridan δεν κινηματογραφεί απλά την επιστροφή του μπαμπά στο σπίτι ή την σταθερότητα και την ασφάλεια που αυτή συνεπάγεται. Μας κάνει μάρτυρες του πλεξίματος μιας άθραυστης οικογενειακής σχέσης. Μας προειδοποιεί για τον πόνο που μπορεί να προκαλέσει η ακύρωση μιας αλληλουχίας στιγμών που διαπνέονται από αγάπη και συνέπεια.
Με τις κεραίες του απενεργοποιημένες απέναντι σε κάθε εξωτερικό ερέθισμα και τις διόδους διαφυγής όλες σφραγισμένες ερμητικά, ο πατέρας στρέφεται με τρομακτική προσήλωση προς την οικογενειακή θαλπωρή σα να κοιτάζει βαθιά μέσα του.
Έτοιμος να αρνηθεί την ταυτότητά του, να πακεταριστεί σε μια συμπιεσμένη γαλήνη και να πληρώσει ως τίμημα μιας ανεξιχνίαστης απειλής το να μάθει να συμβιβάζεται με την απώλεια της αλήθειας.
Σε εύθραυστα κοντινά πλάνα η γυναίκα-σύντροφος να αισθάνεται ευγνωμοσύνη για την επιστροφή του προστάτη τους στο σπίτι και τα δυο μικρά κοριτσάκια να ανακαλύπτουν μυστικές κρύπτες και δυνατότητες παιχνιδιού που δεν χωρούσαν στα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα της μεγαλούπολης.
Θα είναι, όμως, και τα πρώτα, που θα διακρίνουν την απειλή πίσω από τα θολά τζάμια του σπιτιού. Σαν μικρές Πυθίες, νομίζεις.
Ο φόβος που τώρα κυριεύει κλιμακωτά τα σώματά τους και ο σφυριχτός παγωμένος αέρας που βιτσίζει τα γυμνά κλαδιά των δέντρων αποτελούν το προοίμιο μιας ανατροπής που δεν έχει επέλθει πιο πριν.
Σαν τις ξελιγωμένες παρεμβολές του άθικτου τμήματος μιας διάνοιας σ ένα τσακισμένο μυαλό.
Τροφοδοτικές θαρρείς. Κατευθυντήριες.
Από τη φορτωμένη με υποχρεώσεις και ευθύνες Νέα Υόρκη, σ ένα χιονισμένο θέρετρο σαν κι αυτό, απομακρυσμένο από τις συμβατικές επιταγές της παγκοσμιοποιημένης αμερικανικής μητρόπολης, ο δρόμος μοιάζει να είναι στρωμένος με αγκάθια, αίμα και οιωνούς.
Το σπίτι εγκιβωτίζει ένα μεγάλο μυστικό , που όταν αποκαλυφθεί θα ενσκήψουν ένα σωρό πιεστικά ερωτήματα, μερικά από τα οποία θα προσπαθήσουν να εξιχνιάσουν την αδιαφορία των γειτόνων να συντρέξουν την απειλούμενη οικογένεια.
Με αφορμή ένα άκρως επίκαιρο θέμα- όπως είναι η ένοπλη βία στην Αμερική και όχι μόνο- ο Ιρλανδός ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής τοποθετεί το θέμα του ακριβώς στο σημείο της διατομής του κοινωνικού σύμπαντος με το προσωπικό, προσθέτει μεταφυσικές υπόνοιες και καταπιάνεται με ένα ψυχολογικό θρίλερ, δίνοντας σάρκα και οστά σε έναν ακόμη χαρακτήρα της ευθύνης και της αποστολής, μέσα από μια ύπουλα μειλίχια ιστορία για την πανταχού παρούσα βία και τις καταστροφικές συνέπειές της στις ζωές των ανθρώπων, με σφιχτό σενάριο, ώριμη σκηνοθεσία, καλοφροντισμένα κάδρα, εξαιρετική φωτογραφικά, υποφωτισμένη ατμόσφαιρα με λίγα φώτα να αντανακλούν στους τοίχους, ζωηρές σκιές και κορεσμένα χρώματα, αλλά και πετυχημένη ηχητική επένδυση.
Η τυχαιότητα, που δεσπόζει στην ιστορία ως δύναμη που ενισχύει την ανάγλυφη δομή του κόσμου και η απουσία ηθικών διλημμάτων συμβαδίζουν πειθήνια με τους ακαριαίους ρυθμούς της μοίρας.
Όχι τυχαία, λίγο πριν το τέλος ένας ποταμός διάσπαρτων αναμνήσεων συναντά την αλληλουχία που προστάζει η κατανόησή τους και οι χαρακτήρες αποτυπώνονται ως ατόφια, ανθρώπινα πλάσματα, που αντιστέκονται στην ακύρωση και αποζητούν την διόρθωση της στρέβλωσης και την αποκατάσταση της αλήθειας, μια γνώριμη εμμονή του σημαντικού σκηνοθέτη.
Έτσι, ξεπροβάλλουν ολόγυμνοι, απροστάτευτοι και σημαδεμένοι από τη μοίρα, αλλά και παράλληλα απαλλαγμένοι από το βάρος του ανεξιχνίαστου, ούτως ώστε να πράξουν ξανά το χρέος τους απέναντι στη ζωή και να κοιτάξουν μπροστά.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ: 7/10
Σκηνοθέτης: Jim Sheridan
Παίζουν: Daniel Graig, Rachel Weisz, Naomi Watts
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου