Νοσταλγία

Τυλίχτηκα σε μια εφημερίδα
οι μνήμες γύρω μου όλες τυπωμένες
στα πόδια, της δειλίας η ασπίδα
στα χέρια κάτι λέξεις ματωμένες

οι θύμισές μου βρέχουν το κρεβάτι
φεγγάρι σε νυχτερινή κηδεία
δεν κλείνει ούτε στιγμή το ένα μάτι
το άλλο βρήκε δικαιολογία

μου κάρφωσες στα στήθια, κει που ανήκεις
το πιο βαθύ το πιο δικό σου βλέμμα
γυαλάδα μιας κρυφής οστεοθήκης
ζωήρεψε του αρρώστου το άδειο βλέμμα

ολόκληρες οι ώρες δεν περνούνε
μονάχα αν τις λιώσει η νοσταλγία
τα αιώνια που πάντα καρτερούνε
να βρουν μια χαραμάδα στη γωνία

μου σφήνωσε στα δόντια το ένα τρίτο
απ όσα υπολόγισες να φέρεις
το ίδιο ημερολόγιο στον τοίχο
λοξά αν δεν βαδίσεις, θα υποφέρεις