ΚΟΙΤΑ, ΧΙΩΤΗ-ΜΑΙΡΗ ΛΙΝΤΑ

Για να έχεις μια ευκαιρία
να σου δώσουν σημασία
και να γίνει η δουλειά σου
πριν να χάσεις τη σειρά σου

πρώτα ψάχνεις για συστάσεις
που διαλύουν αντιστάσεις
σοβαρά να σ αντικρίσουν
κι οι δουλειές να ξεκολλήσουν

στην Ελλάδα ο γνωστός σου
πιο ψηλά κι απ αδελφός σου
δεν μπορείς να κάνεις βήμα
δίχως του γνωστού το σήμα

στην αρχή μούτρα κρατούνε
μα μετά χαμογελούνε
αν τους πεις με στέλνει ο δείνα
ο γνωστός σου απ την Αθήνα

τοκογλύφοι αισθημάτων
είμαστε όλοι επί πάντων
κάθε μία γνωριμία
δες, σκοτώνει μια φιλία

σ αγαπώ, με στέλνει ο Τάκης
που στον σύστησε ο Μάκης
πού χε φίλο έναν Πάρη
που σου έκανε μια χάρη

αν σ αρέσω και μ αρέσεις
να ανταλλάξουμε υποσχέσεις
με κουμπάρους κι ελεγκτές μας
τους διαμεσολαβητές μας

πήγα ν αγοράσω ρούχο
κάτι απαιτήσεις πού χω
οι εκπτώσεις λέει αργούνε
μα οι γνωστοί μας θα τα βρούνε

κι αν σε τράπεζα δεν πάω
κι αν κανένα δεν χρωστάω
άλλα λέει ο γνωστός μου
να τος κι ο λογαριασμός μου

επιτόκιο ζητάει
επειδή λέει αγαπάει
μία πρώην μου, στην κούτρα
πού να ρίξω, εγώ, όμως, μούτρα

σε βοήθησα μου λέει
πήρες ρούχα απ το L.A
τώρα ήρθε η σειρά σου
πέτρα κάνε την καρδιά σου

ούτε μα, ούτε μου ακούει
και συνέχεια μ αντικρούει
το επιτόκιο ανεβάζει
τι να κάνω, μ εκβιάζει

΄ντάξει λέω, θα της μιλήσω
και το χρέος μου θα σβήσω
τι χαμπάρια, λέω, Έλλη
ένας φίλος μου σε θέλει

-έχει βίλα, να σε πάω;
-ναι, μου λέει, τον αγαπάω
-καλά πως; πριν τον γνωρίσεις;
-ήρθες να με διαολίσεις;

Κι όπως τελικά τα είπαν
Και σχεδόν παντού τα βρήκαν
Διαφωνήσαν στην αγάπη
Μα δεν έτρεξε και κάτι

Κείνη άλλον αγαπούσε
Κείνος άλληνε ποθούσε
Μα η προγαμιαία αγάπη
Ε! δεν βγάζει κιόλας μάτι!

Με κατέστρεψες και κλαίει
Χρόνια αργότερα, μου λέει
Μου τη φόρτωσες τη μούχλα
Τόση εμπιστοσύνη σού χα

Η γυναίκα πριν το γάμο
Είναι άλλη, λέω, ρε Θάνο
Κοίτα, Χιώτη-Μαίρη Λίντα
Και δεν ήσουν ούτε εξήντα

Το κεφάλι, λέει, χτυπάω
Κι άλλο τοίχο όλο ζητάω
Πώς να πάω τα χρόνια πίσω
Κι από εκεί ξανά ν αρχίσω;

Έχει ο γάμος τα καλά του
Λέω, και βλέπω τη ματιά του
Ότι είπες ν αναιρέσεις
Λέει, πεθάναν οι προθέσεις

Διάβασε λίγο Κοέλιο
Που τον είχες Ευαγγέλιο
Ότι θέλεις για να γίνει
Πρέπει να το εγκρίνει εκείνη

Μη μου μπήγεις το μαχαίρι
Με το ίδιο σου το χέρι
Μη χωρίζεις, ρε, του λέω
Κάνε υπομονή και κλαίω

Λέει, θά ρθει κι η σειρά σου
Και γω λέω: για φαντάσου
Κοίτα Χιώτη-Μαίρη Λίντα
….Αν δεν γίνω εγώ εξήντα…

...με παπά και με κουμπάρο
νοσοκόμα εγώ θα πάρω
κει κοντά στα εβδομήντα
κοίτα Χιώτη, Μαίρη Λίντα