Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Απόκριση

Αυτό ξέρω να πω, αυτό είναι όλο κι όλο
μπορεί νά τανε γκιώνης μπορεί κι άλλο πουλί
που έπιασε να τραγουδά στου ουρανού το θόλο
μπροστά σ ένα κομμόδεντρο κι ένα άγριο σκυλί

κι εγώ μονάχα ανέγειρα την πλάτη μου στον τοίχο
κι έβλεπα μαύρες καμτσικιές να κάνουν στράκες κει ψηλά
στην τυραννία του άγνωστου βυθίστηκα και βήχω
κι όλα είναι γύρω γνώριμα και κάπως ελαφρά

όταν σηκώθηκε το επόμενο πρωϊ ο ήλιος
αράχνες φιδοκέντησαν το αριστερό μου μπράτσο
η πάχνη με κοκκάλωσε μα ο φίλος πάντα φίλος
κι αισθάνθηκα πως εκεί δα για μια ζωή θα κάτσω

απ τις πλαγιές που γέμιζαν ριπιδωτά την πλάση
ζεμένες πλάτες φάνηκαν των νιοφερμένων μπέσα
άκουσα οπλές στα μάρμαρα χλαπαταγή στα δάση
και τάμπασα δυο άλογα στο όνειρό μου μέσα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου