Πρώτο γράμμα

Καλύτερα που χάθηκε κείνο το πρώτο γράμμα
τα γράμματα είναι άγκυρες που σέρνονται απ το τραύμα
τα γράμματα που χάνονται κι αυτά που ακόμα ζούνε
είναι πουλιά που αρπάζονται που χαμηλά πετούνε

είναι τρελό κι αβέβαιο να βλέπω το θεό σου
να φτιάχνει τότε δίπλα μου μια ωραία πεταλούδα
που πέταξε και έφτασε ως τη μαύρη σου πλεξούδα
και το προσκέφαλο σου και το προσκέφαλό σου

σε είδα όταν σ ακούμπαγε απ την ακτή του γάτου
να μπαίνει απ τις γρίλιες σου και πάλι έξω να βγαίνει
μια πεταλούδα του θεού που έμεινε δεμένη
στις λέξεις ενός γράμματος στην άκρη ενός θανάτου

κι ο αέρας σου μετέφραζε αυτά που δεν τολμούσα
ασπρόμαυρη η θάλασσα και άλαλη η μούσα
καλύτερα που χάθηκε η εφηβική σου ασπίδα
είναι αρκετή, σου ορκίζομαι, μία μικρή ελπίδα

καλύτερα που χάθηκε κείνο το πρώτο γράμμα
στον κόσμο αυτό δεν θ άντεχε ήταν άλλο πράγμα
καλύτερα που χάθηκε για να μην το ξεχάσεις
την πεταλούδα του θεού μην προσπαθείς να πιάσεις

ήταν η θάλασσα ζεστή, τόσο γλυκιά η ρέμβη
προτού το γράμμα αυτό γραφεί μια νύχτα του Σεπτέμβρη
εκείνο το πρωτότοκο το γράμμα της χαράς μου
η πεταλούδα του έρωτα, η κάμπια της καρδιάς μου