Αυτόν τον τίτλο θα έδινα, πρόχειρα, σε πολιτική συζήτηση που
παρακολούθησα πρόσφατα.
Οι άλλοι, είναι οι τυπικοί εκπρόσωποι των παλιών κομμάτων,
των παρωχημένων δομών, των αντιλήψεων που έχουν απολιθωθεί. Ο Τζήμερος είναι
ένας άνθρωπος των επιχειρήσεων, της πραγματικής οικονομίας, που δούλεψε και πέτυχε, ένας πολίτης με
κουλτούρα και απόψεις, που δεν χωράει σε ταμπέλες και πρόχειρους προσδιορισμούς,
που ενδιαφέρεται για μια πιο διευρυμένη συλλογικότητα, περιλαμβάνοντας σ αυτήν τους
παραγκωνισμένους, ανήσυχους ανθρώπους της εποχής μας και όχι απλώς έναν λαό που
διεκδικεί μόνο συλλογικά τους όρους βελτίωσης της ζωής του και βολεύεται πίσω
από τους συντεχνιακούς του προστάτες.
Το κόμμα του, η «Δημιουργία Ξανά» είναι μια μεταρρυθμιστική κίνηση πολιτών, που στέκεται κριτικά και αξιολογητικά απέναντι στη δανειακή σύμβαση, προκρίνοντας
την συνειδητή εξέταση της, κατά άρθρο, ώστε να βρούμε τι μας εξυπηρετεί
πραγματικά ως χώρα και τι όχι, και να αποκρυσταλλώσουμε τι πρέπει να επαναδιαπραγματευτούμε και τι να διαφυλάξουμε
ως κόρη οφθαλμού. Ο ιδρυτής του «Δημιουργία Ξανά» απευθύνει κάλεσμα σε
ανθρώπους που δεν εκπροσωπήθηκαν ποτέ επαρκώς από το πελατειακό σύστημα, σε
ανθρώπους που εμφορούνται από δημιουργικές αξίες, και ταλαιπωρούνται από
ειλικρινείς αγωνίες, σε μη κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, σε ανέργους που
βασίζονται στις εμπειρίες, τις σπουδές ή τις ικανότητές τους, σε ιδιωτικούς
υπαλλήλους που θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα, σε δημοσίους υπαλλήλους, που
διορίστηκαν με αξιοκρατικά κριτήρια και δεν φοβούνται κανενός είδους αξιολόγηση
γιατί πιστεύουνε στις δυνατότητες και τη δουλειά τους. Θεωρώ ότι αυτό είναι το
μοντέλο πάνω στο οποίο θα πρέπει εφεξής
να αναπτυχθεί το πολιτικό σύστημα, ώστε να αρχίσουν να αλλάζουν ουσιαστικά τα πράγματα.
Αναφέρομαι στην ανάγκη δημιουργίας, από ανθρώπους που δοκιμάστηκαν στον εργασιακό στίβο, και άλλων κινήσεων τύπου «Δημιουργίας Ξανά», που να καλύπτουν ολόκληρο το
φάσμα απόψεων, απαλλαγμένες από τις ιδεοληψίες, τις αγκυλώσεις και τους δεξιόστροφους
ή αριστερόστροφους δογματισμούς του παρελθόντος, βγαλμένες από τα σπλάχνα μιας
κοινωνίας που διψάει για δημιουργία και πρόοδο, που μάχεται την μοιρολατρία και
πιστεύει ότι τα πράγματα αλλάζουν όταν υπάρχει ισχυρή βούληση, ώστε να αντικαταστήσουν μια και καλή το παλιό
πολιτικό σύστημα, που προήγαγε την παρασιτική οικονομία και έσπειρε τον
εφησυχασμό και την νωχέλεια στις
συνειδήσεις των πελατών του.
