Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Το τέλος που πάει κι έρχεται


Ανησύχησα ότι δεν θα καταλάβετε
τι μπορεί να ειπωθεί σε μια βιβλική αυγή
από μια καρδιά φωτεινή που τη φυλούν τα σύννεφα
στο προαύλιο μιας ερήμου ακατανίκητης
με τα δάχτυλα ζωγραφιές που τις θωρούν θαλασσοπούλια
σε κοραλλένια αερόστατα για να ξυπνήσουν τις κατόψεις
για να αντέξει κανείς να ζει με το αντίθετο του τίποτα
μες το χορτάρι που έχει κοπεί απ τα κοπάδια που βοσκούν εκεί
μια μινιατούρα ιπτάμενου φρουρίου
το τέλος που πάει κι έρχεται