Μία γενιά χωρίς σουξέ

Εικοσιτέσσερα και κάτι

με το τζιπάκι του μπαμπά

«ντόλτσε καμπάνα» ροζ μπλουζάκι

τάμπλετ και δύο κινητά

υπάλληλος μέσος εκείνος

κι εκείνη κόρη με λεφτά

δεν έμαθε που είναι ο Ρήνος

κι ας έχει τα πτυχία διπλά

ανήκει στη γενιά του ναι

μία γενιά χωρίς σουξέ

το μούτρο του φτωχομπινέ

που την φλερτάρει την αγχώνει

ανήκει στη γενιά του ναι

καλύτερα να μείνει μόνη

ανήκει στη γενιά του ναι

του ό,τι ζητήσεις θα το έχεις

σε μια ελίτ χωρίς σουξέ

που σε προσέχει αν υπερέχεις

φτωχή μα και καλοντυμένη

αμόρφωτη μα σπουδαγμένη

γενιά χωρίς υποχρεώσεις

που το σταυρό σου θα της δώσεις

πατρίδα παραχαϊδεμένη

τα βάζω κάτω και δε βγαίνουν

τα κεκτημένα τους τους  δένουν

αν κάπως έχεις συνηθίσει

κάθε αλλαγή θα σε κλονίσει

το χαρτζιλίκι όλο μικραίνει

και ξαφνικά οι γονείς τους ξένοι