Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2013

Ο πόλεμος των εχθρών του πολέμου



Δυσκολεύομαι να καταλάβω ποια είναι ακριβώς η διαφορά μεταξύ τού να σκοτώνονται άμαχοι από χημικά όπλα ή από  συμβατικά. Κι ας πιστεύω, ότι πάντα δεν κρύβεται κάτι άλλο πέρα από αυτό που φαίνεται,  ή από την άλλη ότι  είναι ασυγχώρητη αφέλεια να θεωρούμε ότι τα πράγματα είναι πάντα έτσι ακριβώς όπως δείχνουν. Όμως, είναι πια σχεδόν «συνομωσιολογικό»  όταν θεωρούμε ότι τα πράγματα είναι έτσι ακριβώς όπως φαίνονται.  Όταν μάλιστα γνωρίζουμε καλά  ότι τα κίνητρα αυτών των ανθρώπων είναι πολύ πιο ευτελή από τα ηθικά κίνητρα που συνήθως προβάλλουν για να δικαιολογήσουν τις αποφάσεις τους, οφείλουμε να τους ξεγυμνώνουμε απ όλα όσα τους παρουσιάζουν ως υπερασπιστές μιας παγκόσμιας πολεμικής δεοντολογίας. Γιατί τέτοια δεν υπάρχει, όσο δεν υπάρχουν ισοδύναμοι αντίπαλοι, γι αυτό τελικά ο πόλεμος είναι πάντα πόλεμος, με όποια μέσα κι αν πραγματοποιείται. Είναι η επίθεση που εξαπολύει αυτός που έχει την ισχύ του νόμου και των όπλων. Όσο για τα χημικά όπλα είναι μάλλον μια εφεύρεση των πολεμοκάπηλων για να πουν στον κόσμο ότι ο πόλεμος δεν είναι εξ ορισμού απάνθρωπος και αποκρουστικός.  

Συνολικά, πιστεύω ότι ο μεν Ολάντ με την επιμονή του να τιμωρήσει παραδειγματικά τον Μπασάρ Αλ Άσαντ, επιδιώκει απεγνωσμένα να ξεφύγει από την κατηγορία του πολιτικού  νάνου, και να πλασαριστεί κάπου μεταξύ Ραχόι και Κάμερον, κάτι που ποντάρω ότι τελικά δεν θα το καταφέρει, ο δε Ομπάμα, που μάλλον στέκεται αρκετά πιο πάνω από αυτήν την κατηγορία, θεωρώ ότι θέλει να κάνει το δικό του πόλεμο για δικούς του λόγους , υπαρξιακούς όμως περισσότερο και λιγότερο υστεροφημίας, γιατί να τον ενδιαφέρει άλλωστε η υστεροφημία του όταν βλέπει ότι ακόμα και ο Μπους σχεδόν τα κατάφερε να διασχίσει τις πύλες της ιστορικής αποδοχής. Νομίζω ότι ο Ομπάμα  αποζητά απελπισμένα ένα ρόλο, κάτι στο οποίο  να μπορεί να παρέμβει αποφασιστικά, δείγμα του ελλείμματος δημοκρατίας που υπάρχει στον κόσμο  και προσπαθώντας παράλληλα να συλλέξει τα οικονομικά οφέλη που θα προκύψουν ακόμα και από ένα σύντομης και ελεγχόμενης διάρκειας χτύπημα, να αναθερμάνει τις σχέσεις του με την αμυντική βιομηχανία της χώρας του, που διψάει για μετάγγιση νέας πολεμικής τεχνολογίας, κι η οποία με τη σειρά της θα φροντίσει και για την υστεροφημία του, όπως έκανε άλλωστε και με τον Μπους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου