Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Αχ, αυτή η πραγματικότητα!



Και τώρα περιμένοντας τι;    Ότι ιδανικά  η σημερινή θα ήταν μια ημέρα  περισυλλογής   για τους συμπολίτες μας που τους όπλισαν το χέρι  με την ψήφο τους; Μάταια η αναμονή, γιατί μάλλον το αντίθετο πρόκειται να συμβεί πριν να δούμε  για μια ακόμη φορά τα  δημοσκοπικά ποσοστά των φασιστών της Χρυσής Αυγής να αυξάνονται περαιτέρω , επιβεβαιώνοντας και πάλι το ιστορικό παράδοξο. Ναι δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι εδώ υποβόσκει ένα εμφυλιακό κλίμα. Κάπως γιαλαντζί βέβαια και διφορούμενο, αλλά αρκούντως διχαστικό και επικίνδυνο, ειδικά σε τόσο εύφλεκτο έδαφος.  .  Άσχετα αν  αδυνατείς να καταλάβεις το ποιοι εναντίων ποιων δυνητικά θα επρόκειτο να αναμετρηθούν σε μια τέτοια σύγκρουση, η απειλή είναι παρούσα και πραγματική.

  Αλλά ας επιμείνουμε λίγο σε αυτό το λεπτό θέμα και ας τολμήσουμε να κάνουμε την έκπληξη αναζητώντας την απάντηση σε ένα απλοϊκό ερώτημα:  Ποιοι θα είμαστε άραγε  εμείς και ποιοι  οι άλλοι σε μια τέτοια υποτιθέμενη σύγκρουση;   Αποδεχόμενοι  λοιπόν  ως υπόθεση εργασίας μια απόπειρα οριοθετήσεως του θέματος  ας πούμε ότι εμείς για παράδειγμα είμαστε οι δημοκράτες και οι άλλοι είναι οι φασίστες.  Πως, λοιπόν, θα συμπαρατασσόμασταν στο πλευρό διεφθαρμένων ηγετών ή ακραίων λαϊκιστών, που εγκαλούν σχεδόν προκλητικά τους πάντες στα πλαίσια της νομιμότητας; Πως θα συμπαρατασσόταν για παράδειγμα ο τίμιος επαγγελματίας στο πλευρό του φοροφυγά που εδώ και χρόνια του ασκεί αθέμιτο ανταγωνισμό; Πως θα συμπαρατασσόταν ο ταλαιπωρημένος εργαζόμενος στο πλευρό του εργοδότη του που αξιοποίησε την κρίση για να του ψαλιδίσει τα εργασιακά του δικαιώματα;   Ή πως θα χωρούσαν στο ίδιο στρατόπεδο η κοπελίτσα που φοβάται να μείνει έγκυος για να μη την απολύσουν, και το αγόρι που φοβάται για τους ίδιους λόγους μήπως  τραυματιστεί στη δουλειά του με τον δημόσιο υπάλληλο που δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να μπει  στη θέση τους;  Πόσο συμπαγής λοιπόν θα ήμασταν  ως ενιαίος χώρος, εμείς οι πιστοί δημοκράτες μπροστά στο φάσμα της επέλασης του φασισμού; Καθόλου, είναι η απάντηση. Γι αυτό και απαιτείται ψυχραιμία, ειλικρίνεια, φειδώ στις ρητορικές εξάρσειςς και αποφασιστικότητα απέναντι στην εγκληματική οργάνωση που λυμαίνεται τις γειτονιές της Αθήνας ειδάλλως φαίνεται σαν αυτό το μαύρο λουλούδι του διχασμού  να ριζοβολά  μία σύγκρουση του είδους όλοι εναντίων όλων. Ένα αχαλίνωτο ξέσπασμα θυμού και βίας χωρίς αρχή, μέση και τέλος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου