Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013

Μα οι Άλλοι είμαστε εμείς


Μόλις πριν από λίγες μέρες διαπίστωσα ότι το προφίλ μου στο Facebook έχει πέσει θύμα παραβίασης. Πιο συγκεκριμένα, ανοίγοντάς το μία μέρα, αντιλήφθηκα ότι στους διαθέσιμους για συνομιλία φίλους μου υπήρχε για πρώτη φορά και ένα άγνωστο πρόσωπο που δεν ανήκε στη επίσημη λίστα των φίλων μου, ένας άγνωστος εισβολέας που όμως ήταν και σχεδόν αδύνατο να τον απομακρύνω. Αφού λοιπόν απευθύνθηκα χωρίς αποτέλεσμα για βοήθεια σε ειδικούς και μη,  αποφάσισα να διαγράψω οριστικά τον παλιό μου λογαριασμό και ίσως να φτιάξω έναν καινούργιο στο μέλλον. Μικρό το κακό-θα έλεγε κανείς- έλα όμως που το πραγματικό μου πρόβλημά δεν είναι αυτό. Οφείλω να ομολογήσω, λοιπόν, πως από τότε που μου συνέβη αυτό το πρωτοφανές περιστατικό έχω χάσει εντελώς τον ύπνο μου. Για να δώσω ένα παράδειγμα,  όταν ακούω κάποιο περίεργο θόρυβο το βράδυ, σηκώνομαι απότομα από το κρεβάτι μου  και κοιτάζω από το ματάκι της εξώπόρτας, ενώ όταν λείπω από το σπίτι αφήνω πάντα ένα φως ανοικτό και ένα ραδιοφωνάκι να παίζει και θέλω πάντα να έχω κάποια παρέα μέχρι αργά το βράδυ και φυσικά κάθε φορά όταν πέφτω για ύπνο αφήνω δίπλα στο μαξιλάρι μου ένα μικρό μαχαιράκι . Ναι, είναι αλήθεια ότι έχω αρχίσει να υποπτεύομαι πια τους πάντες και τα πάντα,  φίλους, πρώην συνεργάτες, παλιές γκόμενες, γείτονες που με κοιτούσαν περίεργα, όλους.  Γι αυτό και λέω ότι αισθάνομαι δέος στη σκέψη και μόνον ότι αυτό το μαρτύριο θα μπορούσε να συνεχιστεί περαιτέρω και γι αυτό πάση θυσία  πρέπει να γίνει κάτι ώστε αυτό να τελειώσει άμεσα και να μπει εδώ μια τελεία. Καταραμένο “Game of Thrones”...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου