Βαλθήκανε οι θάμνοι να λαμπυρίζουνε
πυγολαμπίδες και άλμη ξανά γεμίζουνε
τον Κένταυρο φωνάζεις κι όπως τον καβαλάς
Ιαγουάρος μοιάζεις που τον χτυπά ο νοτιάς
Λιάνες, κισσοί και φύλλα, κλαδάκια χαμηλά
και φλούδες από μήλα, κυδώνια και γλυκά
η γη μας πλησιάζει και φεύγει ο καιρός
αγάπη μου χαράζει, ξυπνάει ο ουρανός
ο χαμηλός ο κόσμος για μια βροχή διψά
φρέσκο νερό και δυόσμος, λασπόνερα, κεριά
την προσοχή της σαύρας τα μάτια σου τραβούν
ξύλα μιας στέγης σάπιας καιν για να ζεσταθούν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου