Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Πρώτα κακάρισον και μετά κλάξον

Παραδέχομαι ότι κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα με έχει καταβάλλει το άγχος σε τέτοιο μεγάλο βαθμό που να μην μπορώ πια να κοιμηθώ. Όταν λοιπόν πάω να κλείσω τα μάτια μου, νάτες, πάντα να κάνουν την εμφάνισή τους όλες οι μικρές μου φοβίες.
Και τι θα γίνει αν με καλέσουν στο εξωτερικό να κάνω μια ομιλία για την επιτυχία του blog μου και δεν προφέρω στα αγγλικά σωστά κάποιες λέξεις;
Και τι θα γίνει αν σηκωθώ στην τελετή απονομής του Νόμπελ Λογοτεχνίας για να διαβάσω την ομιλία μου και διαπιστώσω ότι έχω ξεχάσει τα γυαλιά μου;
Και τι θα γίνει αν, περιμένοντας την απονομή του Όσκαρ για την καλύτερη σκηνοθεσία, η κάμερα με απαθανατίσει να φοράω το ίδιο σμόκιν με κάποιον από τους συνυποψήφιους μου; Φίδια με ζώνουν κάθε βράδυ.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου