Γιατί άραγε και η παραμικρή αναπόληση αγγίζει τόσο βαθιά τις ψυχές; Δε νομίζω ότι κατέχω την απάντηση που πιθανότατα να βρίσκεται στην ακαλλιέργητη γη της παιδικής μας ηλικίας . Ή ακόμα και μέσα στις κυψέλες της ανθρώπινης γνώσης που κουβαλάμε πάνω μας ως άλλοι Προμηθείς προσκαλώντας μ έναν αδιόρατο τρόπο τον άσχημο αϊτό των αναμνήσεων να τις τρυπήσει με το ράμφος του για να ξοδέψει άσκοπα το ετερόκλητο περιεχόμενό τους. Όμως, όχι, δεν είναι αλήθεια αυτό, μάλλον δεν ήμαστε εμείς αυτοί που προσκαλούμε τις αναμνήσεις., γιατί αν πραγματικά εξαρτιόταν από εμάς είμαι σίγουρος ότι δε θα το κάναμε ποτέ..
Η ιστορία της ζωής μας είναι μια κακοτράχαλη διαδρομή από την ανοιχτωσιά του απόλυτου ρίσκου έως το λιμάνι της απόλυτης ασφάλειας. Αυτή η διαδρομή μπορεί να είναι κάποιες φορές κωμική , και κάποιες άλλες τραγική, να διαπνέεται από χιούμορ ή από μελόδραμα, να διατρέχεται από αναπάντεχες μεταμορφώσεις, συναρπαστική ομορφιά αλλά και απώλειες. Κατά τη διάρκεια αυτής της τρελής διαδρομής συναντούμε συνεχώς παράγοντες όπως η αισθητική και η ευαισθησία που αυξάνουν αυτομάτως τα όρια της αντίστασής μας στις δυσκολίες της ζωής, αλλά και άλλους που μας κάνουν να λιγοψυχούμε και να το βάζουμε στα πόδια.
Είναι όμως πολύ δύσκολο να προσδιορίζεις που βρίσκεται ακριβώς ανάμεσα στην ομορφιά και την ασχήμια της ζωής η ρίζα των αναμνήσεων. Βέβαια, υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες θεωρίες επ αυτού, τις οποίες όμως δεν μπορεί να τις προσεγγίσει κάποιος που δεν έχει αποδεχτεί ένα μίνιμουμ επίπεδο ρίσκου. Έτσι κανείς δεν μπορεί να πει με απόλυτη βεβαιότητα αν είναι μόνο ο χρυσός κανόνας της αλήθειας αυτός που αναζητούμε στις αναπολήσεις μας. Αν δηλαδή αναπολούμε από φιλοσοφικό οίστρο ή εξαιτίας μιας σχεδόν διανοητικής συγκίνησης. Όπως και επίσης κανένας δεν μπορεί να πει αν αναπολούμε από την ασφάλεια του παρελθόντος ή επειδή ψάχνουμε για περισσότερη ασφάλεια μέσα στις αναπολήσεις μας.
Το βέβαιο είναι ότι οι αναπολήσεις είναι πάντα εξαιρετικά επώδυνες ακριβώς επειδή προϋποθέτουν μια πολύ δύσκολη διαδικασία αναθεώρησης. Αναζητώντας τελικά κάποια ψήγματα αποδείξεων που θα μπορούσαν να περιορίσουν στο ελάχιστο τις υποψίες μας σχετικά με μια άβολη αλήθεια που ελλοχεύει παντού και πάντα γύρω μας, συνήθως πέφτουμε πάνω σε βράχια από τα οποία μας περισυλλέγουν για να γιατρέψουν τις πληγές μας τρομεροί ανθρωποφάγοι ιθαγενείς.
Ναι τα πράγματα δεν ήταν ποτέ έτσι όπως τα θυμόμαστε. Οι καλοί δεν υπήρξαν ποτέ τόσο καλοί μαζί μας και οι κακοί δεν ήταν ποτέ τόσο απειλητικοί.
Το καταλαβαίνουμε συχνά αυτό και χάρη στις νέες τεχνολογίες, όταν μπαίνουμε στον κόπο να αναζητήσουμε πρόσωπα από το παρελθόν μας, παλιούς γνωστούς, φίλους ή σχέσεις. Τότε είναι που η αποκάλυψη γίνεται συνταρακτική. Άνθρωποι από τις πιο σκιερές περιοχές του παρελθόντος μας, μάς υποδέχονται με ένα ενδιαφέρον που πραγματικά μας σκλαβώνει. Και άλλοι, από εκείνους που διέτρεξαν σχεδόν ως συμπρωταγωνιστές τη ζωή μας, μας αντικρίζουν με μια παγωμένη αδιαφορία και αποστασιοποίηση λες και έχουν εξαντλήσει προ πολλού την ενέργεια που προόριζαν για εμάς.
Όπως και νάχει όμως τελικά είναι πολύ όμορφο να επιστρέφεις στο σπίτι σου μετά από το κυνήγι ενός τέτοιου υπαρξιακού αντικατοπτρισμού. Μπορεί ο στρατώνας σου να παραμένει φτωχός και λίγο μίζερος και τα αγήματα υποδοχής να σε χαιρετούν σχεδόν εξαθλιωμένα, αλλά όταν έρχεται η ώρα να τυλίξεις ξανά την παραμυθένια ουρά σου και να πάρεις στα χέρια σου ότι πιο χειροπιαστό υπάρχει γύρω σου, αποκαλύπτονται πολλά μέσα σου ώστε την επόμενη φορά να είσαι έτοιμος να δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία στο παρόν σου, ακόμη κι αν το παρελθόν φαντάζει πάντα στα μάτια σου πιο ελκυστικό και πιασάρικο. Έτσι αργά και βασανιστικά σαν οποιαδήποτε πραγματική πρόοδο, καταφέρνεις τελικά να έρχεσαι όλο και πιο κοντά στη σωστή διατύπωση ενός συμπεράσματος που σε βοηθά να πραγματοποιήσεις στο μέλλον τέτοιου είδους ταξίδια με μεγαλύτερη ωριμότητα. Και να αποδεχτείς τελικά ότι καθετί που έχει σχέση με το παρελθόν πρέπει να αντιμετωπίζεται με μια σχετική ελαστικότητα και ελαφράδα στην καρδιά και το νου χωρίς να σε βασανίζουν ούτε περιττές εξιδανικεύσεις αλλά ούτε και υπερβολικά συναισθήματα επιθετικότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου