Μέρα και νύχτα στάζει ο ορός
τρέφοντας το κορμί με αλήθεια
φέρνει φωτιές και στάχτη ο ουρανός
πάλι σκοτάδι κάτω από τα στήθια
βροχές θυμάμαι κι άγρια πουλιά
που μας κοιτούσαν πάνω από τους στύλους
φωτογραφίες πού μασταν παιδιά
χιόνια θυμάμαι και χαμένους φίλους
δάσκαλοι με φθαρμένο κύρος να περνούν
για να σε οδηγήσουνε μια μέρα
στον δάσκαλο που όσοι τον ξεχνούν
φτερά πουλιών γεμίζουν τον αέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου