Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

Οι καημένοι


Θα σου πω μια ιστορία, μου λέει η θεία μου πριν από λίγες ημέρες: Ο καημένος ο παππούς σου, όταν ήταν νέος, είχε ένα μικρό χωραφάκι και απ αυτό έβγαζε τις καλύτερες ντομάτες του χωριού. Όταν ερχόταν λοιπόν η μέρα του παζαριού ο καημένος ο παππούς σου έπαιρνε εμένα την καημένη και πηγαίναμε από τις έξι η ώρα το πρωϊ στη λαϊκή αγορά και καθόμασταν μέχρι τις οκτώ το βράδυ.
 Το πρωϊ λοιπόν όταν φθάναμε εκεί να ξέρεις ότι γινόταν ήδη ο κακός χαμός και όλοι μάλωναν μεταξύ τους διεκδικώντας για λογαριασμό τους τις καλύτερες θέσεις της αγοράς  με αποτέλεσμα ο καημένος ο παππούς σου που δεν συμμετείχε σε όλα αυτά να μένει συνήθως σε μια γωνία στη χειρότερη θέση του παζαριού δηλαδή.

 Οι ώρες περνούσαν αργά και βασανιστικά και ο καημένος ο παππούς σου, που δεν διαλαλούσε ποτέ την πραμάτεια του σπάνια πουλούσε έστω και μια ντομάτα.
Κάθε φορά λοιπόν κατά τις επτά και μισή που άρχισε να σουρουπώνει ερχόταν ο καημένος ο θείος του καημένου του παππού σου, που είχε πουλήσει ήδη όλα τα προϊόντα του από νωρίς το μεσημέρι και έλεγε στον καημένο τον παππού σου: -Θεοχάρη, πάλι δεν πούλησες τίποτα; -Πάλι, έλεγε ο καημένος ο παππούς μου και έβαζε την ουρά στα σκέλια. Τότε ο καημένος ο θείος του καημένου του παππού σου άρχισε να φωνάζει "εδώ οι καλές ντομάτες, εδώ οι καλύτερες ντομάτες στην αγορά" και μέσα σε μισή ώρα κατάφερνε να πουλήσει όλες τις ντομάτες του καημένου του παππού σου. Λίγη ώρα μετά ο καημένος ο θείος του καημένου του παππού σου έλεγε στην καημένη μητέρα του καημένου του παππού σου, ότι ο καημένος ο παππούς σου δεν έκανε για εμπόριο και έπρεπε να βρει μια άλλη δουλειά για να ζήσει την οικογένειά του. Κάτι που έκανε ο καημένος ο παππούς σου λίγο καιρό αργότερα και όχι μόνο τα κατάφερε μια χαρά αλλά και όταν με το καλό συνταξιοδοτήθηκε πήρε και σύνταξη παπανδρεϊκού τύπου, από αυτές που τις παίρνεις και δεν ρωτάς και πολλά πολλά.
Αλλά μαθαίνω ότι κι ο καημένος ο θείος του καημένου του παππού μου τα κατάφερε μια χαρά στη ζωή του και όχι μόνο πλούτισε αλλά πήρε κι αυτός μια σύνταξη παπανδρεϊκού τύπου, από αυτές που τις παίρνεις και δεν ρωτάς και πολλά πράγματα, όπως και οι καημένοι συνάδελφοι του παππού μου που κι αυτοί, άλλος εύκολα και άλλος πιο δύσκολα τα κατάφεραν μια χαρά στη ζωή τους τελικά και το ηθικό δίδαγμα απ όλα αυτά είναι ότι αν και έζησαν σε σαφώς πιο δραματικά και δύσκολα χρόνια από τα δικά μας, τελικά τα κατάφεραν και επιβίωσαν μια χαρά.  Και έστω και αργά ζήσαν τελικά όλοι τους καλά κι εμείς καλούτσικα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου