Tapas (Χοσέ Κορμπάτσιο-Χουάν Κρουθ)

Στην Ισπανία του 2005, κανείς δεν θα διανοούνταν να προβλέψει την κρίση που θα ακολουθούσε. Και καμιά τέχνη δε θα μπορούσε να  αποτυπώσει πιο εύγλωττα αυτή τη διαπίστωση  από το κινηματογραφικό πλάνο.  Αυτό που κινείται κοντά στο ζωτικό χώρο μερικών καθημερινών προσώπων, αψηφώντας τον σκηνογραφικό διάκοσμο σε βαθμό τέτοιο που να σε δυσκολεύει να καταλάβεις  ακόμα και ότι οι μικρές αυτές ιστορίες τους εκτυλίσσονται στην όμορφη Βαρκελώνη.

Τρεις ιστορίες λοιπόν που μαγειρεύονται με τρόπο εξαιρετικό συνοπτικό, δημιουργώντας με την ανθρωπιά και το μπρίο τους μια εντελώς δικιά τους γωνιά στο κινηματογραφικό σύμπαν. Μια ηλικιωμένη έμπορος ναρκωτικών που προσπαθεί να απαλύνει τους πόνους του συζύγου της , ο οποίος βρίσκεται ένα βήμα πριν από το θάνατο, εκτοξεύει την δραματικότητα του έργου. Ένας μεσήλικας ιδιοκτήτης  μικρού ταχυφαγείου, που εγκαταλείπεται από τη γυναίκα του και προσλαμβάνει για την κουζίνα ένα νεαρό Κινέζο, ο οποίος αποδεικνύεται λίρα εκατό, και συνειδητοποιεί ότι η αγάπη είναι ένα λουλούδι που θέλει καθημερινό πότισμα. Και τέλος, μια μοναχική γυναίκα που διατηρεί σταθερή σχέση μέσω ίντερνετ με κάποιο που δεν έχει δει ποτέ στη ζωή της, και που ερωτεύεται έναν άνδρα κατά πολύ μικρότερό της, σε ξαφνιάζει ιδιαίτερα στον ελάχιστα αβανταδόρικο πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ένα εξαιρετικό παραμύθι ανθρώπινων σχέσεων με σενάριο που διαθέτει φρεσκάδα και σκηνοθεσία που δημιουργεί  για τους ηθοποιούς προϋποθέσεις εκτίναξης των  δυνατοτήτων τους δένουν υπέροχα το γλυκό που καταλήγει να είναι μια προφανής σάτιρα στα κοινά αλλά ακριβοθώρητα μυστικά των ανθρώπων.