Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015

Το τουρσί και το ρεβίθι (ΕΥΘΥΜΟΓΡΑΦΗΜΑ)

Ευθυμογράφημα. Μια φορά κι έναν καιρό ή έναν καιρό και μια φορά, (που θά λεγε η νέα κυβέρνηση), ήταν ένα μεγάλο χωριό στις όχθες του ποταμού Αξιού. Η Αξιούπολη. Η ζωή στο χωριό  ήτανε πάντα δύσκολη, αλλά  κυλούσε σχετικά  ήρεμα, και χωρίς μεγάλες εντάσεις ή σημαντικά γεγονότα ενώ οι κάτοικοί του χωριού, οι χωριάτες, (χωρικοί για τη νέα κυβέρνηση), ήταν άνθρωποι τίμιοι και εργατικοί.
Μια μέρα όμως συνέβη ένα μεγάλο κακό (δυσάρεστο περιστατικό ) Το μεγάλο αυτό χωριό το έπληξε μια ασθένεια που ονομαζόταν κοιλιακός τύφος (μνημονιακά μικρόβια). Η αιτία της ασθένειας αυτής που τότε βύθισε ένα ολόκληρο χωριό σε άγρυπνο πυρετό και τρομακτικό κοιλόπονο δεν ήταν άλλη από την μόλυνση που υπέστησαν τα νερά των πηγαδιών που έμεναν ακάλυπτα και εκτεθειμένα στις ακαθαρσίες των ζώων και των πτηνών.   Μόνο όσοι είχαν προνοήσει να βράζουν το νερό που έπιναν έμειναν αλώβητοι από την πύρινη επιδημία που είχε κυριολεκτικά θερίσει το μικρό χωριό.

Για να φανταστείτε, καλά μου παιδιά, τι παιδιά δηλαδή που εσείς είστε ήδη έτοιμοι για Γερμανία, τόσο σοβαρή ήταν η κατάσταση που τότε θορυβήθηκε ακόμη και ο πρωθυπουργός της χώρας, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που μπορεί να μην είχε play station για να περνάει τον καιρό του, αλλά είχε άλλες ασχολίες, ακόμη πιο σοβαρές.

Γι αυτό λοιπόν έδωσε (διαβίβασε) αμέσως εντολή ώστε να κατεβάσουνε οι αρχές καθαρό και κινούμενο νερό από τη Γρίβα, τα λιβάδια και τα γύρω χωριά, και να φροντίσουν όσο καλύτερα μπορούσαν τους φτωχούς ανθρώπους που χτυπήθηκαν έτσι σκληρά από τη μοίρα.  Λεπτομέρεια βέβαια θα πει κανείς, αλλά νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να αναφέρουμε ότι εκείνη την περίοδο πλησίαζαν και εκλογές και έπρεπε , όπως καταλαβαίνετε όλοι σας,να φροντίσει ο Καραμανλής ώστε να μην δυσαρεστήσει τους πιστούς πελάτες του (θύματα ανθρωπιστικής κρίσης).
Μια μέρα όμως συνέβη ένα θαύμα (αναγνώριση της απαρασάλευτης επιμονής που έδειξαν κόντρα στις αντιξοότητες οι φτωχοί άνθρωποι της περιοχής, που κατάφεραν να νικήσουν θεούς και δαίμονες επειδή δεν εγκατέλειψαν ποτέ την προσπάθεια)). Την ώρα λοιπόν που οι γυναίκες  του χωριού άρχισαν να χάνουν τα μαλλιά τους, έστω και προσωρινά, ενώ οι άντρες να βλέπουν τα δόντια τους να ξεριζώνονται , δυστυχώς μόνιμα,  σ ένα φτωχικό σπίτι στην άκρη του χωριού, ένα μικρό παιδάκι σηκώθηκε από το κρεβάτι του πεινασμένο και αδύναμο. Το όνομά του ήταν Μανωλάκης . Ο Μανωλάκης λοιπόν τι έκανε; Όπως ήταν από τον ύπνο χωρίς καν να ρίξει νερό στο πρόσωπό του,άρπαξε αμέσως ένα πιάτο με κάτι υπολείμματα από τουρσί που είχαν ξεμείνει στο τραπέζι από την προηγούμενη ημέρα, πήρε και μια χούφτα μπαγιάτικα ρεβίθια και τα έβαλε όλα μαζί στο στόμα του. Ξαφνικά ο πυρετός άρχισε να υποχωρεί, το ίδιο και η κάψα στην κοιλιά και το στήθος (αν ούτε καν υπονοείς τη ρήξη με τα μικρόβια, καλύτερα περίμενε την ώρα σου)
-Τι κάνεις έξω στην αυλή; Γιατί δεν είσαι στο κρεβάτι, είπε ο πατέρας του Μανωλιού στον μικρό όταν τον είδε να παίζει με τις κότες έξω από το σπίτι, γυρίζοντας από τα χωράφια.
-Επειδή έγινα καλά, απάντησε ο Μανωλάκης. Επειδή έφαγα τουρσί με ρεβίθια και νιώθω μια χαρά τώρα.
Γρήγορα το νέο, για τον θαυματουργό συνδυασμό των δύο τροφών, μαθεύτηκε σε όλο το χωριό και ένας ένας οι κάτοικοι άρχισαν να γιατρεύονται από την τρομακτική εκείνη ασθένεια. Οι γυναίκες άρχισαν να βγάζουν ξανά μαλλιά, αντίθετα οι περισσότεροι άνδρες έμειναν φαφούτηδες (δεν προσπάθησαν αρκετά).

Και έζησαν  αυτοί καλά (οι δανειστές) και εμείς καλύτερα (απ ότι ήμασταν).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου