Μετά το φόβο και την ελπίδα (ΣΧΟΛΙΟ)

Painting: Laurei Pace

Το πιο δύσκολο πράγμα μετά από μια προεκλογική καμπάνια που βασίσθηκε πάνω στην καλλιέργεια από τη μια του φόβου κι από την άλλη  της ελπίδας είναι να αφουγκραστείς τα συναισθήματα που κυριαρχούν στον κόσμο  για να βγάλεις ένα ασφαλές συμπέρασμα σχετικά με το που πάει το πράγμα. 

Η αλήθεια όμως είναι ότι οι Έλληνες δεν έχουνε ακόμη ξεκάθαρη εικόνα σχετικά με το τι νιώθουν γιατί δεν έχουν καταλάβει τι αντιμετωπίζουν. Από τη μια οι αφορισμοί της τότε αντιπολίτευσης, από την άλλη οι επιδιώξεις των επιχειρηματικών συμφερόντων που αναποδογύρισαν τα αίτια της κρίσης παγιοποίησαν την ήδη παρατεταμένη σύγχυση του λαού. Μεγάλο και αιώνιο θύμα η κοινή λογική. Και τελικά, έχοντας ήδη γίνει στη χώρα μας η πιο βίαιη πρόβα σιδερένιας οικονομικής διακυβέρνησης κατά την υπαγωγή της στην τρόικα σήμερα μοιάζουμε με  λαό στην μέση μιας αφόρητης και επίμονης διελκυστίνδας: που τη μία άκρη της την τραβούν δυνάμεις που ακόμη θεωρούν ότι καμιά φορά υποχωρεί και η πραγματικότητα αν διαφωνήσεις μαζί της, ενώ  την άλλη, μια Ευρώπη που αδιαφορεί για την τήρηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων κατά το σχεδιασμό των οικονομικών πολιτικών της. Άρα το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι με βεβαιότητα έχουμε εισέρθει σε μια περίοδο εκτεταμένης αναμονής, χωρίς όμως να γνωρίζουμε τίποτα σχετικά με το τι πρέπει να περιμένουμε.Και κάπου μεταξύ των δύο άκρων της διελκυστίνδας είμαστε αναγκασμένοι να προσαρμοστούμε άμεσα σε μια πραγματικότητα που οφείλουμε να τη δούμε καταπρόσωπο αν θέλουμε να αναμετρηθούμε μαζί της.