Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

Άνθρωποι που επέλεξαν να ζήσουν χωρίς μνήμη (ΣΧΟΛΙΟ)

Σχόλιο. Πότε άλλοτε, η επικοινωνία μας  ήταν τόσο σύνθετη ιστορία; Τόσο σύνθετη ώστε να είναι αναγκασμένα τα πρόσωπα να ξανασυστήνονται μεταξύ τους σε τακτά χρονικά διαστήματα και  να διαβεβαιώνουν αλλήλους  ότι μιλούν πάντα εκ μέρους της ίδιας εκείνης ύπαρξης;  Να επαναδιατυπώνονται, να επανακαθορίζονται και να επανατοποθετούνται διαρκώς εφ όλης της ύλης.
 Τη μια μέρα να μιλάς  μ έναν άνθρωπο που πίστευες  ότι μάλλον εκφράζει  συντηρητικές  απόψεις και μετά από λίγο καιρό πάλι με τον ίδιο να έχεις την εντύπωση ότι   απηχεί πια επαναστατικές ή ριζοσπαστικές ιδέες. Να συναντάς μετά κάποιον άλλο  που μπορούσες μέχρι πρότινος να τον κατατάξεις στους οπαδούς  της λογικής και να τον βλέπεις σήμερα να κινείται μέσα σε ένα παράλληλο σύμπαν  συνωμοσιών. 

  Μοιάζουμε να αιωρούμαστε σαν πήλινες φιγούρες, παρατημένοι    στις διαθέσεις ενός ανέμου που δεν έχει αποφασίσει ακόμη  προς τα πού πρέπει να μας πάει. Άνθρωποι  χωρίς ρίζες, χωρίς καταγωγή. Που δεν θυμούνται καν τι είδους πρόσωπα υπήρξαν πριν από μερικούς  μήνες. Άνθρωποι με ρετουσαρισμένα παρελθόντα που  αλλάζουν απόψεις και ιδέες με ταχύτητες συγκλονιστικές. Που γίνονται τον ένα μήνα φανατικοί με το ένα και τον επόμενο με το άλλο. Άνθρωποι που πρέπει να ενωθούν σε συλλογικότητες για να συναποφασίσουν για την κοινή τους μοίρα αλλά ξεχνούν πάντα να πάνε στο ραντεβού. ‘Άνθρωποι που επέλεξαν να ζήσουν χωρίς μνήμη. Να αρχίζουν πάντα από το μηδέν, να ξεκινούν από το άπειρο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου