Αισιοδοξία χωρίς αύριο (ΣΧΟΛΙΟ)

Σχόλιο. Παρακολουθώντας  προσεκτικά τα διάφορα κυβερνητικά ρεπορτάζ εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι σ αυτά κυριαρχούν οι λέξεις αισιοδοξία, ελπίδα και θετική έκβαση. Η αντίστιξη βέβαια είναι εντελώς αποκαρδιωτική. Η εικόνα που δίνουν τα ξένα μέσα ενημέρωσης για την πορεία των διαπραγματεύσεων απέχει παρασάγγας από αυτήν που διαμορφώνουν οι κυβερνητικές εκτιμήσεις συν του ότι έξω αναπτύσσεται διαρκώς ένα λογιστικό κίνημα αποδαιμονοποίησης της εξόδου της Ελλάδας από τη ζώνη του Ευρώ. Η αλήθεια είναι ότι από το μαρτύριο της δόσης φαίνεται ότι πήγαμε σ αυτό της υπο-δόσης. Κι όσο η εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο πλευρών θα εξανεμίζεται τόσο η χώρα μας θα προσφέρει  περισσότερα για να λαμβάνει όλο και λιγότερα. Τώρα,  αν λάβουμε υπόψη μας και τα όσα εντέχνως διαρρέονται από τις διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες, οι δεσμεύσεις που αναλαμβάνει η χώρα προκειμένου να λάβει μια τέτοια υποδόση μοιάζουν εφάμιλλες αν όχι μεγαλύτερες από τις παλιότερες δεσμεύσεις. Εκτός κι αν παίζουν κι αυτοί το παιχνίδι των προηγούμενων, της προκαταβολικής τρομοκράτησης δηλαδή του κόσμου που καταλήγει τελικά σε ένα συναίσθημα ανακούφισης από το γεγονός ότι τα χειρότερα αποφεύχθηκαν.

 Μνημόνιο κανονικότατο δηλαδή κι ας έμοιαζε ότι θα βγαίναμε από αυτό ως τα τέλη του 2014. Δεν πρέπει να γκρινιάζουμε, όμως. Η μοίρα μιας χώρας αμεταρρύθμιστης όπως  η δική μας δεν μπορεί να είναι διαφορετική από το  να πορεύεται έχοντας διαρκώς  ως μοναδικό της ορίζοντα  την επόμενη ημέρα και  στέγη του κόσμου της την απόλυτη μετριότητα. Απλά, αυτή τη συνθήκη επιβίωσης  ο ένας την ονόμαζε επιτυχία, ο άλλος την ονομάζει αισιοδοξία.