Πέμπτη 9 Απριλίου 2015

Ο μακροχρόνια άνεργος πρώτος τον λίθον βαλέτω


Κάθε χρόνο τη Μεγάλη Εβδομάδα, αφού έκανε πρώτα  μια αναλυτική επισκόπηση των αμαρτιών του πήγαινε κατευθείαν  στον πνευματικό του για να εξομολογηθεί. Φέτος, όμως, όσο κι αν έστυβε το κεφάλι του δεν κατάφερνε να βρει ούτε μια αμαρτία, άξια αναφοράς, για να εκμυστηρευτεί στον γέροντα. Η αλήθεια είναι ότι, συμπληρώνοντας ήδη ένα χρόνο ανεργίας   ζήτημα ήταν  να είχε μπορέσει σ αυτό το διάστημα  να βγει από το σπίτι του πέντε ή έξι φορές, όλες κι όλες. Τόσο μεγάλη ήτανε η οικονομική του στενότητα. Γι αυτό, σκέφτηκε, ότι ,μάλλον,  εξ ανάγκης,  η ανεργία, τελικά, φαίνεται ότι μας κάνει καλύτερους ανθρώπους , πιο ενάρετους δηλαδή, κι ότι  πέντε έξι ακόμη τέτοιες χρονιές να περνούσαν,   τον παράδεισο τον είχε στο τσεπάκι του. Να δεις που οι άνεργοι, έλεγε, περνούν στον παράδεισο με Teo Pass . Απλώς δείχνοντας την κάρτα τους.
Μιας και λοιπόν πραγματικά δεν είχε κάνει αυτή τη χρονιά ούτε μια αξιοσημείωτη αμαρτία  αποφάσισε να περάσει από τον πνευματικό του, έστω για να του πει  ένα «γεια». Έξω, όμως, από το γραφείο του γέροντα στην ενορία της γειτονιάς του συνάντησε μια ουρά σχεδόν πενήντα  ατόμων.  Την οποία, όταν  επιχείρησε  να  παρακάμψει για να περάσει απευθείας στο γραφείο του γέροντα ξεσήκωσε άθελά του τις δικαιολογημένες διαμαρτυρίες των υπολοίπων.
–Που πας  έτσι φορτσάτος ρε; του είπαν. Κορόιδα είμαστε εμείς; Άντε πίσω στην ουρά.
-Παιδιά, τους λέει, ειρήνη. Ούτε μισό λεπτό δε θα κάνω. Άνεργος είμαι, που πάει πει ότι  δε μπόρεσα να κάνω ούτε μια κανονική αμαρτία αυτή τη χρονιά. Ένα «γεια» πέρασα να πω και φεύγω. Μη με κατηγορείτε λοιπόν τσάμπα.  Ο μακροχρόνια άνεργος πρώτος τον λίθον βαλέτω.
-Κι εμείς για ένα «γεια» περάσαμε, ρε, του λένε οι υπόλοιποι με μια φωνή. Τι νόμιζες δηλαδή;  Ότι μόνο εσύ είσαι αναμάρτητος εδώ; Άντε πίσω στην ουρά λοιπόν, γιατί, να το ξέρεις, όλοι με μια πέτρα στην τσέπη κυκλοφορούμε απ το πρωϊ.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου