Παρασκευή 5 Ιουνίου 2015

Πιο φιλόδοξος πεθαίνεις


Ένα πρωϊ αποφάσισε να αντιμετωπίσει άμεσα τη σκληρή μοιρολατρία και την βαριά απογοήτευση που τα τελευταία χρόνια τον είχε καταβάλλει ώστε να πάρει ξανά τη ζωή του στα χέρια του. Έπρεπε όμως να θυμηθεί ξανά πως είναι να βάζεις στόχους, να κάνεις όνειρα, κι αυτό στην αρχή δεν του ήταν καθόλου εύκολο πράγμα.  Μετά όμως όλα άρχισαν να παίρνουν το δρόμο τους και τελικά να στρώνουν μια χαρά. Βέβαια, αυτό δε το κατάλαβε παρά μόνο όταν έπιασε μια μέρα τον εαυτό του να διψάει ξανά για ζωή, και να φλέγεται από επιθυμία να κάνει πράγματα.

Γι αυτό  γράφτηκε αμέσως στον ΟΑΕΔ και, πήρε την κάρτα ανεργίας ώστε μετά, όπως και έκανε, να βγάλει βιβλιάριο ασθενείας στην πρόνοια.
-Μπράβο ρε συ, του λέγανε οι φίλοι του. Επιτέλους ανέλαβες δράση.
-Και που είστε ακόμα, τους απαντούσε εκείνος, που είχε πάρει πια φόρα και δεν τον συγκρατούσε τίποτα. Ήταν να μην πάρει μπρος, τελικά, έτσι φαίνεται.

Επόμενος του στόχος έγινε το να εξασφαλίσει για τον επόμενο χειμώνα το επίδομα θέρμανσης που δικαιούται ώστε να καταφέρει να επωφεληθεί από τις διατάξεις του νόμου περί αντιμετωπίσεως της ανθρωπιστικής κρίσης. Μετά θα μπορούσε να αποκτήσει και κάποια κουπόνια για την καθημερινή του σίτιση, πράγμα που θα του επέτρεπε να λύσει  αρκετά από τα προβλήματά του, όπως υπολόγιζε.

Ήταν φανερό πια ότι είχε αλλάξει εντελώς. Τα βράδια ένιωθε τα μηλίγγια του να καίνε, και τις φιλόδοξες σκέψεις που τον είχαν κυριεύσει από το πρωί να μην τον αφήνουν σχεδόν να κοιμηθεί. . Τώρα πια που η φιλοδοξία του είχε γίνει τρόπος ζωής, αναρωτιόταν πως άντεχε τόσα χρόνια να ζει  χωρίς όνειρα και στόχους.

-‘Όταν ψηφιστεί ο νόμος που θα εξασφαλίζει σε ανασφάλιστους τη δυνατότητα να αποκτήσουν βιβλιάριο ασθενείας, θα είμαι από τους πρώτους που θα καταθέσουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά , σκεφτόταν και έπιανε το λαρύγγι του σα να δένει μία υποτιθέμενη γραβάτα .  
Μήπως, όμως, είχε γίνει υπερβολικά φιλόδοξος; Μήπως η τακτική του να μην βάζεις ταβάνι στα θέλω σου είναι τελικά λανθασμένη.  Γιατί αλλιώς πως εξηγείται  ότι μόλις προχθές έπιασε τον εαυτό του να σκοτώνει ένα κουνούπι, μετά από τριάντα και βάλε χρόνια. Και μετά να κυνηγάει και  μια ξανθιά κατσαρίδα και να της λιώνει το σώμα πάνω στο δάπεδο, όταν συνήθως συνήθιζε να προσπαθεί να τις πιάσει με το καλό και να τις πετάξει έξω;
 Ήταν φως φανάρι λοιπόν ότι έπασχε πια από μεγαλομανία. Που θα τον οδηγούσε, όμως, αυτή η κατάσταση; γιατί ήταν ολοφάνερο πια ότι τα νερά στα οποία είχε μπει ήταν βαθιά και αχαρτογράφητα.
-Θα ταξιδέψω όσο περισσότερο μπορώ έλεγε τώρα. Συκιές, Σταυρούπολη, Άνω Πόλη, Καλαμαριά, όλα θα τα γυρίσω μέχρι και στην Ξάνθη θα φτάσω μέχρι και στην Κομοτηνή, έλεγε και ερεθιζόταν με τη σκέψη ότι πια είχε αποκτήσει έναν νέο, θεληματικό εαυτό. .

Μάλιστα τα βράδια άκουγε τα τραγούδια από τα «Ρόκι» για να ντοπάρεται και μετά σκεφτόταν ότι είχε αποφασίσει να κάνει ότι χρειαζόταν προκειμένου να πετύχει τους στόχους του. Οπότε τίποτα πια δε θα τον σταματούσε. Τίποτα.
Τώρα είχε αρχίσει να νιώθει ότι μάλλον τρελαίνεται από την υπερβολική φιλοδοξία γι αυτό υπενθύμισε αμέσως στον εαυτό του ότι όλα αυτά φυσικά θα γινόταν  σταδιακά και σε βάθος χρόνου και όχι με τη μία.

Γιατί από τη μια μέρα στην άλλη, ούτε τη σύνδεση του τηλεφώνου του και του ίντερνετ θα μπορούσε να αποκαταστήσει, ούτε εισιτήρια για δωρεάν διακοπές ανέργων να αποκτήσει, ούτε φυσικά τον έρωτα να γνωρίσει στο πρόσωπο κάποιας κοπέλας που θα μπορούσε να κάθεται μαζί του σ ένα παγκάκι και να τρώνε  ξηρούς καρπούς μέχρι αργά τη νύχτα, και να φτύνουν ξέγνοιαστοι τα τσόφλια στο γρασίδι, πειράζοντας ο ένας τον άλλο.  Αλλά ούτε φυσικά και κουπόνια για δωρεάν είσοδο σε κινηματογράφους και θέατρα μπορεί να εξασφαλίσει έτσι άκοπα,  ώστε να την γοητεύσει ολοκληρωτικά  την κοπέλα των ονείρων του. Γιατί το ήξερε καλά πια, μη νομίζετε πως ήταν κανένας τυχαίος, και το θεωρούσε μάλιστα και εντελώς φυσιολογικό, ότι οι γυναίκες εδώ και πολλά χρόνια έχουν μεγάλες απαιτήσεις από έναν άντρα.

Ποιος όμως θα μπορούσε πια να τον εμποδίσει να ονειρεύεται;  να βλέπει, για παράδειγμα, στον ύπνο του ότι  σταματάει έξω από την είσοδο του σπιτιού του κορνάροντας ασύστολα ένα ταξί στολισμένο με γαμήλιες γιρλάντες για να  τον πάρει προκειμένου να τον πάει στην εκκλησία για να παντρευτεί την αγαπημένη του, αυτή που  στα όνειρά του τρώνε μαζί τα σπόρια στο παγκάκι. Και μετά να πηγαίνουν μαζί με τα πεθερικά του για το γλέντι του γάμου του σε κανένα Σταγκίδη ή ακόμη και σε κανένα Τοdaylicious  για φρέσκο λουκάνικο και κόκα κόλα και αν ο πεθερός του είναι και κανένας χουβαρντάς παλιάς κοπής να καθαρίζει μόνος του για το τέλος αυτής της αξέχαστης βραδιάς με κανά καφεδάκι espresso σε κανένα Mikel της γειτονιάς, ή ακόμα ακόμα και καμιά μπυρίτσα, γιατί όχι δηλαδή.Πόσες φορές, παντρεύεται ο άνθρωπος;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου