Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Φέλιξ & Μέιρα

Η πρώτη γεύση που σου αφήνει η ταινία του Γαλλοκαναδού σκηνοθέτη Μαξίμ Ζιρού, (Φέλιξ & Μέιρα) είναι αυτή της καθαρότητας. Μια ταινία, χωρίς ιδιαίτερη πλοκή, σχεδόν ανιαρή κάποιες φορές, αλλά και τόσο ανεπιτήδευτη ακριβώς επειδή είναι τόσο λιτά δομημένη που είναι σχεδόν αδύνατο να περισσεύει οτιδήποτε. Ένα σινεμά που απεκδύεται την πανταχού παρούσα φόρμα του-βασισμένη σε μια κάμερα που κινείται νωχελικά-και στιβαρά υποφωτισμένα πλάνα που αρνούνται να κρύψουν οτιδήποτε διαδραματίζεται μέσα στο οπτικό τους πεδίο, για να αποκαλύψουν με συνέπεια το σαφώς πιο σημαντικό περιεχόμενό του. Καίριο και ακριβές το βλέμμα του Ζιρού παρακολουθεί τη μελαγχολική ιστορία δύο εντελώς διαφορετικών ανθρώπων, που πρέπει να νικήσουν τους φόβους τους, τις κοινωνικές επιταγές και τους κανόνες συμπεριφοράς που επιβάλλει ένα σύστημα αξιών καταπιεσμένο από το αφόρητο βάρος της παράδοσης και της θρησκευτικότητας. Ξεκινώντας από την προετοιμασίας της "παρασπονδίας" τους και ολοκληρώνοντας τη διαδρομή αυτού του τρυφερού ρομάντσου μέχρι τη στιγμή που ο ένας καταλήγει στην αγκαλιά του άλλου, ο Ζιρού, αδιαφορώντας για την συναισθηματική ταύτιση του θεατή με τους ήρωές του, πράγμα πρωτοφανές για ιστορία αγάπης, αφηγείται έναν αγώνα απελευθέρωσης από οτιδήποτε μπορεί να στέκεται εμπόδιο μπροστά στην ελεύθερη βούληση με τα υπέρ και τα κατά του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου