Δεν τα θέλει ο ουρανός

Τρέμει η γη απ τη χαρά

 φτάνει η φλόγα στα θεμέλια

κάθε αιώνα μια φορά

η γη τινάζεται απ τα γέλια

γλυκιά μητέρα του σταριού

κι εσύ φτιαγμένε από αλάτι

δημιουργέ του κριθαριού

και του παράλογου επιστάτη

σαν αδιάφορος γυρνά

σα να κάνει πως δε βλέπει

τι συμβαίνει στο Χαλέπι

που σκοτώνονται παιδιά

περιπλανιέται στον αγρό

και το βουβό νερό σαλεύει

δεξόζερβα παντού βουνό

την ησυχία του αγναντεύει

τα λυπάται απ την τι βί

μα όταν φτάνουν στο χωριό του

δεν αντέχει να τα δει

και τα βλέπει σαν εχθρό του

δεν τα θέλει ο ουρανός

δεν τα θέλουν οι πατρίδες

πίσω ρέμα μπρος γκρεμός

κι ούτε σ είδα ούτε μ είδες