Διαβαίνοντας τα προπύλαια μιας αχαρτογράφητης περιοχής, σαν
τρομαγμένοι έφηβοι παγιδευμένοι σε μια
ανολοκλήρωτη διαδικασία ενηλικίωσης, με
τα πνευματικά υποστηρίγματά μας ένα ένα
να μας εγκαταλείπουν , συνηθίζουμε να ξεπερνάμε την απώλεια και την θλίψη που
αυτή συνεπάγεται, βαδίζοντας μηχανικά προς το μέλλον. Χρόνος για περισσότερη
εμβάθυνση δεν προβλέπεται. Ευτυχώς που ισχύει στο ακέραιο η ρήση του Τσέχοφ: «Η
παρηγοριά θα ρθει τελικά από ένα άλλο πλάσμα που ανασαίνει πάνω στη γη»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου