Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2016

Η Αλίκη στις πόλεις (Βιμ Βέντερς)


Όταν πριν μερικά χρόνια είχα την τύχη να παρακολουθήσω ένα σπουδαίο masterclass από τον κορυφαίο Γερμανό σκηνοθέτη Βιμ Βέντερς, θυμάμαι ότι τον είχα ακούσει να αναφέρεται διεξοδικά στον τρόπο με τον οποίο είχε γυρίσει το 1974 την πρωτόλεια ταινία του "Η Αλίκη στις πόλεις", χαρτογραφώντας σε μεγάλο βαθμό- για πρώτη φορά- το αμερικάνικο τοπίο, προτού μεταφερθεί κατόπιν για αρκετά χρόνια στις ΗΠΑ, ώστε να γυρίσει εκεί τις υπόλοιπες ταινίες του. Θυμάμαι ότι μου είχε  κάνει μεγάλη εντύπωση, εκτός από τη χαρακτηριστική εμμονή του στο να διατηρεί τους ήρωές του  και συνολικά το πλαίσιο που τους περιβάλλει  σε μια κατάσταση διαρκούς μετακίνησης, και  η αδυναμία των ηρώων του να συλλάβουν την πραγματική εικόνα αυτού του κόσμου. Ιδίως, αυτή!

 Λογικό, θα σκεφτεί κανείς, αν αναλογιστεί το πόσο σημαντική είναι για την κατανόηση ενός οποιουδήποτε φαινομένου η συστηματική μελέτη και τριβή μαζί του. Μιας και είναι καθολικά παραδεκτό ότι αν όλα τα πράγματα χρειάζονται το χρόνο τους για να γίνουν αντιληπτά και κατανοητά από τις ανθρώπινες αισθήσεις, η αδυναμία τού  να συλλάβει κανείς την πεμπτουσία μιας εμπειρίας, ατενίζοντας τη ζωή μέσα από το παράθυρο ενός κινούμενου οχήματος  είναι ερμηνεύσιμη. Οπότε, η βασανιστική απορία, του κεντρικού ήρωα της ταινίας "Η Αλίκη στις πόλεις", όταν αναρωτιέται με κάθε ευκαιρία, γιατί αυτό που καταγράφει η φωτογραφική του μηχανή, θα πρέπει πάντα να μην ανταποκρίνεται πλήρως  σε εκείνο που βλέπουν τα μάτια του,  είναι μάλλον ρητορική. Επειδή, τελικά, η φευγαλέα ενατένιση του τοπίου και του χρόνου το μόνο που επιτρέπουν σε κάποιον είναι να διατυπώνει ερωτήματα που προορίζονται να παραμείνουν αναπάντητα.

 Μιλάμε, λοιπόν, για την  τυχαία συνάντηση ενός Γερμανού φωτορεπόρτερ και χρονογράφου με μια συντετριμμένη  Ευρωπαία που σπεύδει μαζί με τη μικρή της κόρη, να εγκαταλείψει την Αμερική και το σύζυγό της, που θα αποτελέσει την απαρχή ενός πολύ ευαίσθητου Road Movie, το οποίο βέβαια απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί ως ένα ακόμη ταξίδι αυτογνωσίας ή ενδοσκόπησης. Καμιά φορά, ωστόσο, ακόμα και μια απλή ή άσκοπη περιπλάνηση με συντροφιά ενός μικρού παιδιού, το οποίο μάλιστα είτε ξανασυναντάει τις πόλεις που κάποτε έζησε είτε φαντάζεται ότι τις ξανασυναντάει, είναι πραγματικά αποκαλυπτική για τα συναισθήματα κάποιου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου