Οι "Δουβλινέζοι" του Τζέημς Τζόυς, θεωρείται τo πρώτο σημαντικό του έργο. Είναι μια συλλογή διηγημάτων την οποία εξέδωσε το 1907 με σκοπό να αποτελέσει ένα μωσαϊκό της αστικής ζωής του Δουβλίνου της βικτοριανής εποχής. Οι "Δουβλινέζοι" είναι το βιβλίο στο οποίο για πρώτη φορά παρουσιάζεται η αφηγηματική τεχνική των "επιφανειών" που είναι σήμα κατατεθέν σε όλα τα έργα του. Για τις "επιφάνειες" ο ίδιος ο Τζόυς έγραφε ότι ήταν φράσεις που εξέφραζαν πνευματικές αποκαλύψεις υπό γλωσσική μορφή, οι οποίες εισέρχονταν στο κείμενο και υποδείκνυαν ξαφνική αλλαγή της οπτικής της αφήγησης μέσω μιας αυθόρμητης συνειδησιακής αποκάλυψης. Πρόκειται για ένα εντελώς προσωπικό αφηγηματικό ύφος το οποίο κινείται σε διαφορετικά συνειδησιακά επίπεδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου