Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017

Η πατρίδα μου, ένας Λάζαρος

Πίνακας: Pat Cantin

Τριγυρνάς με δυο τρύπες αντί μάτια
με κοιτάζεις και μου κόβεις την ανάσα
σε αγγίζω και μου μένουνε στα χέρια
πριονίδια και κουρέλια όλο μιζέρια

στο λιοπύρι μοιάζεις με ισχνή φοράδα
που  σε γκάστρωσε μια νύχτα η σκιά σου
σπάσε τώρα τον καθρέφτη σου Ελλάδα
αν ακόμα δεν αντέχεις τη θωριά σου

μη διστάζεις, καν τη γλώσσα σου κομμάτια
να διαπρέψεις μακριά απ τα σύνορά σου
μη διστάζεις, βγαλ τα ίδια σου τα μάτια
να μη θέλεις να κοιτάξεις πια μπροστά σου

κι ονειρέψου πως σε πιάνουν απ το χέρι
λαοπλάνοι και στο ξέφωτο σε βγάζουν
σε φορτώνουν σ ένα ανήσυχο αστέρι
και στου χρόνου τους «ΧΥΤΑΔΕΣ» σε αδειάζουν

κι ονειρέψου πως τοκίζεις τα προσόντα
που σου αφήνει ο αρχαίος χορηγός σου
 σιγουρέψου πως γλιτώνεις από σπόντα
μιας και όλοι εκτιμούν το αρχαίο βιος σου


λες και ένας νεκροζώντανος στερεύει
κι εσύ ζεις μονάχα απ το εισόδημά του
ένας Λάζαρος που σε διαφεντεύει
γιατί θέλει ν αναστήσεις τα παιδιά του

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου