Προτού ακόμα οι Φαραώ, με τη μεγαλοπρεπή ασχημοσύνη τους , και την αταβιστική λαμπρότητα που τους διέπνεε, αποκρυσταλλωθούν ως οντότητες από την ιστορία, στα βασίλεια της διασπασμένης ακόμα Αιγύπτου υπήρχε μια αδιαπραγμάτευτη συνθήκη. Όταν ο βασιλιάς έβγαζε την πρώτη άσπρη τρίχα στο κεφάλι του ήταν υποχρεωμένος, όχι απλά να καθαιρεθεί από το αξίωμά του, αλλά να οδηγηθεί σε εκτέλεση, σε κοινή θέα μάλιστα από τον ιερέα του βασιλείου. Για να παρατείνουν όμως οι βασιλείς το χρόνο ζωής που τους απέμενε, κι αφού οι καθρέφτες δεν είχαν ακόμη εφευρεθεί, χρησιμοποιούσαν κάποια από τις πιο έμπιστες υπηρέτριές τους προκειμένου να ξεριζώσουν κάθε άσπρη τρίχα που θα εμφανιζόταν στο κεφάλι τους προτού γίνει αντιληπτή από τα μάτια κάποιου.
Παρότι από τότε έχουν περάσει μερικές χιλιάδες χρόνια , και κανείς πια δεν οδηγείται σε δημόσια εκτέλεση λόγω γήρατος, στην ουσία τα πράγματα δε διαφέρουν πολύ για τη σημερινή γενιά των πενηντάρηδων, που έχουν μείνει ή κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς εργασία. Γι αυτό και οι προσπάθειές τους, να ξεγελάσουν τα μάτια του αδέκαστου χρόνου, εκτός από συγκινητική ανασφάλεια και μετεφηβική ματαιοδοξία φανερώνουν και ένα κομμάτι του σύγχρονου ενήλικου ανθρώπινου δράματος. Ότι μαζί με το αξιοπρεπές άσπρισμα των μαλλιών χάνεται κι ένα μέρος της ανθρωπιάς μας, όπως αυτή αποτυπώνεται μέσα από τη συμπόνια του ενός για την κατάσταση του άλλου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου