Από την πρώτη στιγμή που πήρα στα χέρια μου το Graphic Novel του Άλεξ Ρόμπινσον " Box Office Poison", κι από τα πρώτα ξεφυλλίσματα του, ήξερα ότι ήθελα να το διαβάσω. Είναι το γραφιστικό στήσιμο του βιβλίου τέτοιο που σε κάνει να αισθανθείς ότι κρατάς στα χέρια σου όχι απλά μια πολλή προσεγμένη δουλειά, αλλά ένα γεγονός για το χώρο των ενήλικων εκδόσεων κόμικς. Γρήγορα, όμως, τα πρώτα συννεφάκια εμφανίζονται, παρατηρώντας ότι το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του βιβλίου φαίνεται ότι υποφέρουν, στην προσπάθειά τους να συγκρατήσουν τις 600 και βάλε σελίδες του Άλεξ Ρόμπινσον, με συνέπεια κάποια στιγμή το ντεκολτέ να υποχωρεί και το τεράστιο στήθος της έκδοσης να πετάγεται έξω. Η ανάγνωση μετά πρέπει να γίνει ιδιαίτερα προσεκτική γιατί εκτός από την ίδια την ιστορία πρέπει να προσέχεις και για πιο πρακτικά ζητήματα, όπως για παράδειγμα το να αποφύγεις κάποια αυτονόμηση ορισμένων σελίδων από το ίδιο το βιβλίο, κάτι που λογικά δεν είναι καλό για την ίδια την εμπειρία της ανάγνωσης. Εν πάση περιπτώσει, αυτό που έχει σημασία είναι ότι το ίδιο το έργο, του Άλεξ Ρόμπινσον, με τίτλο Box Office Poison είναι μια εντελώς ξεχωριστή νουβέλα σκίτσου, που συνδυάζει ένα εξαιρετικό, αυτοσαρκαστικό και πυκνά ρεαλιστικό σενάριο με απολαυστικούς ήρωες και μια σκηνοθεσία τόσο λιτή και απέριττη, όσο μόνο ένας σημαντικός δημιουργός της τέχνης του, θα επέλεγε να χρησιμοποιήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου