Κωνσταντινούπολη

Σε αυτή την υδάτινη Εδέμ, δεν υπάρχει έλλειψη γαλήνιων στιγμών. Οι άνθρωποι δε φιλιούνται στις κεντρικές οδούς, οι άνεμοι δε σηκώνουν τα φουστάνια των κοριτσιών. Μοιάζει με ένα χείμαρρο που περνά μέσα από τον κόσμο σου για να ξυπνήσει  ένα τεράστιος δέος σε οτιδήποτε αγγίζει. Ναι, οι άνθρωποι εδώ δε φιλιούνται στους δρόμους.

Κι ας αναφέρει η  παράδοση ότι το φιλί στο στόμα επινοήθηκε από τους ιππότες του μεσαίωνα για να εξακριβώσουν, αν οι γυναίκες τους έπιναν από το βαρέλι με το υδρόμελι όσο εκείνοι έλειπαν στις σταυροφορίες. Η κυρίαρχη ατμόσφαιρα αυτής της πόλης θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί από κάποιον που ήθελε να αντιπαραβάλλει την καταλυτική δύναμη του φιλιού ως ανακριτικού μέσου με την ανυπέρβλητη μαγεία ενός τρυφερού, άνετου και ξένοιαστου αγκαλιάσματος στο προαύλιο των πυλών του παραδείσου.