Απλώνοντας απαλές σκιές πάνω στις πλαγιές των βουνών και στις εγκοπές των προτειχισμάτων και των μαρμάρινων όγκων, η αυγή και η δύση ελαφρύνουν τη σταχτιά σκιά της ιστορίας εκπολιτίζοντας και λογικοποιώντας τις γυμνές επιφάνειες του τοπίου. Όπως, όμως, φωτογραφίζεις κάτω από τον αναρριχώμενο ήλιο, με τις εικόνες να ξεμακραίνουν και να γίνονται όλο και πιο λαμπερές όλο και πιο άπιαστες, αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν είναι μονάχα ο ήλιος με τις κάθετες ακτίνες του αυτός που εμποδίζει το τοπίο να αναληφθεί στο άπειρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου