Μετέωρα

Αυτά τα γυμνά, σταχτιά, μυτερά βράχια πέφτουν με παράξενες γωνιές τόσο κατακόρυφα που είναι αδύνατο να δεις τι κόσμος βρίσκεται εκεί στο βάθος των σπηλιών κάτω από τα σύννεφα. Σε κάθε πάτημά μας πάνω σε χαλαρές πέτρες και παγωμένες πευκοβελόνες το μονοπάτι γινόταν όλο και πιο απότομο και κατέληγε τελικά σε ένα μοναστήρι σαν εκείνα που υπάρχουν στα παραμύθια του Άντερσεν!