Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2019

Μη μου λες τι δεν μπορώ να κάνω


Μη μου λες τι δεν μπορώ να κάνω
Μη μου λες τι δεν μπορώ να γίνω
Μη μου υπενθυμίζεις πόσα χάνω
Για ένα όνειρο που δεν τ αφήνω

Μη μου λες πως πέρασαν τα χρόνια
Κι είμαι κολλημένος σε μια αγάπη
Τα δικά μου τα κρυφά ρολόγια
Λιώνουν στου Νταλί την πλάτη

Μα μπορώ να πω ότι πλημμύρισα
Από το τρεχούμενο νεράκι
Μα μπορώ να πω πως αποζήτησα
Να περνώ ξυστά απ την Ιθάκη

Μα μπορώ να πω πως δε μετάνιωσα
Που δε βγάζω selfies στον καθρέφτη
Μα μπορώ να πω ότι ξανάνιωσα
Κι ας με βγάζει ο χρόνος πάντα ψεύτη

Θέλει χρόνο για να φτιάξεις μια ευκαιρία
Και καλό προσανατολισμό
Λένε πως δε νοιώθεις ευτυχία
Όταν φτάνεις στον προορισμό

Μη μου λες τι δεν μπορώ να κάνω
Πως με νοιάζει μόνο το παρόν
Και το νήμα της ζωής δεν πιάνω
Σε μία πατρίδα νοσταλγών

Μα μπορώ να πω ότι πλημμύρισα
Από το τρεχούμενο νεράκι
Μα μπορώ να πω πως αποζήτησα
Να περνώ ξυστά απ την Ιθάκη

Μα μπορώ να πω πως δε μετάνιωσα
Που δε βγάζω selfies στον καθρέφτη
Μα μπορώ να πω ότι ξανάνιωσα
Κι ας με βγάζει ο χρόνος πάντα ψεύτη


Photoshop Manipulation Photography-Put your gas mask and enjoy your life


Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2019

Ή θ΄ αγαπήσεις ή θα μισήσεις


Είναι μια μάχη, μάχη δικιά μας
πως θα φερθούμε όταν τύχει στον αδύναμο
αυτόν που έπεσε μπροστά μας
ψάχνοντας κάποιοι στις Βρυξέλλες το ισοδύναμο

απ τον αέρα ή απ την λύπη
όλοι μια μέρα, ρε μαλάκα, θα την κάνουμε
δε φταίει ο ξένος, δεν φταιν οι τρίτοι
στην ίδια βάρκα, θα βρεθούμε όταν σαλπάρουμε

ένας γεννιέται, ένας πεθαίνει
μια σκούπα παίρνει από μπροστά μας τον αδύναμο
μια θεραπεία στη μέση μένει
πάση θυσία για να βγει το ισοδύναμο

τι είν η πατρίδα, χωρίς ελπίδα
είναι το μίσος που ξερνά κάποιος κερδίζοντας
είναι ένας φόβος χωρίς πυξίδα
είναι να χάνεται από μπρος σου ο ορίζοντας

ή θ αγαπήσεις ή θα μισήσεις
σ αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχει άλλη διέξοδος
σαν ισοδύναμο θα σβήσεις
σαν περισσέψεις και τους μοιάσεις  πολυέξοδος

θέλω ενισχύσεις, δεν ψάχνω λύσεις
γιατί βολεύτηκες καλά στις ψευδαισθήσεις σου
ή θ αγαπήσεις ή θα μισήσεις
γιατί είσαι έρμαιο του φόβου και της στύσης σου


Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2019

Θείος Βάνιας


Η παρουσία ενός ζευγαριού από την πόλη στο υποστατικό που ζει και εργάζεται ο Βάνια με την ανιψιά του είναι ικανή προϋπόθεση για να νεκρώσει κάθε ίχνος δραστηριότητας που υπήρχε εκεί. Όλες οι δουλειές πάνε πίσω, και κανείς δεν δείχνει πια την παραμικρή διάθεση να κάνει οτιδήποτε. Όλα μοιάζουν σα να τριγυρνούν γύρω από το παρηκμασμένο ζευγάρι, που ξυπνάει στους αμαθείς χωρικούς καταχωνιασμένα συναισθήματα και ανέλπιδα πάθη . 

  «Η αδράνεια είναι κολλητική» αποφαίνεται ο Βάνια προς το τέλος του έργου,  όταν αποχαιρετά τη γυναίκα για την οποία δηλώνει τρελά ερωτευμένος και τον ηλικιωμένο πρώην κουνιάδο του και νυν σύζυγό της, τον οποίο μισεί και ζηλεύει παράφορα.  Το μνημειώδες έργο χαρακτήρων του Άντον Τσέχοφ πραγματεύεται θέματα πρωτοποριακά τόσο για την εποχή του, όσο και για τη δική μας, όπως η ανθρώπινη παραίτηση, η ζωή χωρίς ελπίδα, η  απομόνωση και η μοναξιά των καλλιεργημένων ανθρώπων, η αγάπη χωρίς ανταπόκριση και  η οικολογική καταστροφή που συντελείται με την ανοχή ενός πολιτισμού που έχει μάθει να καταστρέφει αλλά όχι να δημιουργεί ..
Η γεμάτη ένταση και νεύρο σκηνοθεσία του Γιώργου Κιμούλη  αναδεύει την αφόρητη νωχέλεια , αδιαφορία, ανία,  του Τσεχοφικού σκηνικού.  Από τη μια η πένα του Άντον Τσέχοφ που καταφέρνει έως και σήμερα να δίνει κουράγιο στην ανθρωπότητα κι από την άλλη  οι στιγμές που ο Γιώργος Κιμούλης, ως «Θείος Βάνιας»  σε κάνει να γελάσεις και να συγκινηθείς με διαφορά λίγων δευτερολέπτων, συνθέτουν τη συνθήκη μιας εξαιρετικής παράστασης

 Και ως φινάλε, η γενική αίσθηση, όπως συνήθως μεταφέρεται  από τα βλέμματα των θεατών που αποχωρούν προς εκείνους  που προσέρχονται είναι σχεδόν πάντοτε αλάνθαστη!  Γιατί η επιθυμία του Βάνια να πεθάνει, κάπως εξισορροπείται  στο τέλος από τη διαπίστωσή του ότι και η υπόλοιπη ζωή του κάπως σαν θάνατος θα μοιάζει. 

Once Upon a Time... Man-Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο άνθρωπος