Για να γλυτώσει απ τα έξοδα η ψυχή σου

Αντί για δράκο στου μυαλού το πήγαινε έλα

πάνω στη γη καθόταν μια όμορφη κοπέλα

σ ένα στενό κι εδαφικό ερημοκλήσι

κει πού καναν διαχωρισμό ήλιος και δύση

σμάρια περνούσαν αερικά έξω απ τα σπίτια

ρούφαγαν λαίμαργα ζωές από συνήθεια

και μ ένα σάλτο έφταναν στα Δαρδανέλια

της φέρνανε υφάδια για τα κοπανέλια

ν αλλάξει θέλει στο μυαλό της μιαν εικόνα

ζει στους απόκεντρους τους δρόμους έναν αιώνα

ήλιο είχε ακόμα, όχι για να καιγε τον κόσμο

μα να τον κάνει λαμπερό μια τζούρα δυόσμο

δεν ακουμπούσανε στο χώμα οι επιτάφιοι

δεν ξεχωρίζανε οι ζώντες κι οι εντάφιοι

μόνο απ τα ρούχα όσων ήτανε χακένια

ήταν βουβοί σα νά ψαχναν κρυφή συγγένεια

βγάζανε βόλια ασπρισμένα τα παρτέρια

σαν άλλαζαν οι επιτάφιοι στα χέρια

κείνη τη μέρα δε τους παίρνανε χαμπάρι

σα στάθμευαν μες τα λιμάνια οι κουρσάροι

  θυμάσαι κάποιους μοναχά τα καλοκαίρια

και τους ξεχνάς όταν δε φαίνονται  τ αστέρια

για να γλυτώσει απ τα έξοδα η ψυχή σου

θα κουβαλάς τον επιτάφιο στο κορμί σου