Haris Karagkounidis: Οκτωβρίου 2019

Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2019

Cappadocia

Τώρα η Καππαδοκία είναι ένα σβησμένο αστέρι. Μια θαυμαστή επινόηση της φύσης, ένας παράξενος κομήτης που εκσφενδονίστηκε λάμποντας και χάθηκε μέσα στον ουρανό της δύσης του Βυζαντίου.

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2019

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2019

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2019

Τα μάτια σου μια αναλαμπή στου τρόμου το βασίλειο

Τα μάτια σου μια αναλαμπή

στου τρόμου το βασίλειο

«μη βγεις εσύ, θα βγούμε εμείς»

διατάζουνε τον ήλιο

μία Δευτέρα με βροχή

τον ήλιο ανατρέπουν

σφίγγουν του κόσμου την ψυχή

όταν ψηλά τα βλέπουν

χάνεται ο χρόνος στη βροχή

τα μάτια σου ανατέλλουν

δεν θα τα αντέξουν οι λαοί

τον ήλιο πίσω θέλουν

τον ήλιο τον χρωματιστό

που τους γεννάει ελπίδες

αντί τα μάτια σου τα δυο

που φέρνουν καταιγίδες

τα μάτια σου μι αναλαμπή

στου τρόμου το βασίλειο

γίνονται φίλοι οι εχθροί

πίσω να δουν τον ήλιο

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2019

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2019

Boy and the world (2013). Είναι εύκολο να σκεφτεί κανείς ότι με την τεχνική του animation μια ταινία απευθύνεται άμεσα στα ψήγματα παιδικότητας που όλοι διατηρούμε μέσα μας. Κάθε κίνηση ενός χαρακτήρα ή μιας κάμερας, κάθε μονταζιακή επιλογή, κάθε αντικείμενο του σετ μοιάζουν να παραπέμπουν στις ιστορίες που αφηγούμασταν ως παιδιά, αξιοποιώντας, από τα υλικά που υπήρχαν στο περιβάλλον μας τα πιο εκφραστικά για τη χειροποίητη κατά σκευή ενός χαρακτήρα, ενός σκηνικού και τελικά ενός ολοκληρωμένου και από κάθε άποψη τέλειου ολόδικού μας κόσμου.

Όμως, θα ήταν πιο ακριβές, αν προσθέταμε σε όλα αυτά και τη μαγεία που αρχίζει στα, πρόθυρα της ενηλικίωσης, να χάνεται. Η καταναλωτική κουλτούρα φροντίζει ώστε η καταβύθιση των νέων ανθρώπων σε ένα κόσμο υποχρεώσεων και προβλημάτων να ξεκινήσει υπερβολικά νωρίς. Οι άνθρωποι που βρίσκονται γύρω από τα παιδιά φέρουν συχνά ευθύνη. Πρωτίστως γιατί βιάζονται. Δευτερευόντως, γιατί θεωρούν περισσότερο ασφαλές για τα παιδιά τους να εγκαταλείψουν έστω και πρόωρα τη θαλπωρή του οραματισμού και της φαντασίωσης. Έτσι, όσα απασχολούν τους ενηλίκους γίνονται οι αιτίες για την απώλεια της αθωότητας των παιδιών τους.

Σύμφωνοι, οι γονείς πάντα απολάμβαναν να λένε πως τα παιδιά τους μοιάζουνε ωριμότερα από τα υπόλοιπα της ηλικίας τους και το επιδείκνυαν. Τα μεγάλωναν και συνεχίζουν να τα μεγαλώνουν λες και είναι μικρογραφίες τους , κι αφού ζούνε μαζί τους μια δεύτερη σύντομη παιδική ηλικία και τα φέρνουν μέχρι τα κεφαλόσκαλα της νέας εποχής, τα αναβαπτίζουν μέσα σε σκοτούρες και ανησυχίες, υποβάλλοντάς τα σε μια βεβιασμένη μύηση στα μυστικά της ενηλικίωσης, για να συνεχίσουν μετά την ολοκλήρωση αυτής της τελετουργίας να τους φέρονται για πάντα ως παιδιά.

Όμως, το παιδί που πρωταγωνιστεί στην ταινία του Ale Abreu ζει ακόμα μακριά απ΄όλα αυτά. Αναζητώντας τον χαμένο πατέρα του, κινείται αυθόρμητα και ανακαλύπτει τον πολύχρωμο κόσμο, απωθώντας κάθε προσταγή ενηλικίωσης . Ανακαλύπτει έναν κόσμο κατεστραμμένο από την αδυναμία του ανθρώπου να αλλάξει τη ρότα της ζωής του και μαζί τη μοίρα του, αλλά όχι αφανισμένο. Θέματα ταμπού γι αυτή τη μελλοντική κοινωνία δεν υπάρχουν. Οι πόλεις αναπτύσσονται καθ ύψος και μόνο με τη δύναμη της φαντασίας μπορεί κάποιος παρείσακτος να ξεπεράσει τα τείχη και τις περιφράξεις τους. Η συστηματοποιημένη παραγωγή μετατρέπει τον εργαζόμενο σε εργαλείο, που πετιέται όταν δεν κάνει καλά τη δουλειά του. Όλοι οι άνθρωποι αρχίζουν να μοιάζουν πια με τον πατέρα του παιδιού, κάνοντας την εύρεσή του σχεδόν αδιανόητη. Το τοπίο, όπως το ξέραμε, αλλάζει ανεπιστρεπτί, οι πλούσιοι συνεχίζουν να βγάζουν χρήματα, οι φτωχοί να ζούνε μέσα σε σκουπιδότοπους. Που και που μόνο εμφανίζεται μια μπάντα χαρούμενων καρναβαλιστών που μοιάζουν να είναι οι μόνοι που απολαμβάνουν τη ζωή τους κινούμενοι στην περιφέρεια της κανονικότητας.

Δεν χρειάζεται να έχει ολοκληρωθεί η καταστροφή του πλανήτη για να γνωρίσει το ανθρώπινο είδος τη δυστοπία, μας δείχνει ο Ale Abreu. Ακόμα και τώρα που γνωρίζουμε τι πρόκειται να συμβεί, το περιβάλλον βάλλεται από κάθε μορφή ανθρώπινης δραστηριότητας,Οι συνέπειες δε θα γίνουν ποτέ απολύτως αντιληπτές, ο αργός θάνατος του πλανήτη δε θα ολοκληρωθεί ποτέ. Και για όσους αναρωτιούνται γιατί αυτή η κατ επείγουσα κατάσταση εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται με τέτοια προκλητική χαλαρότητα, η ιστορία μας δείχνει ότι πάντα θα υπάρχουν προστατευόμενες νησίδες φυσικής παρουσίας για τους ισχυρούς , ενώ, πάντα θα απομένουν για τους φτωχούς και αδύναμους ο ουρανός, ο άνεμος και τα ηλιοβασιλέματα.

Η ταινία animation «Boy and the World” του Ale Abreu ήταν υποψήφια για το βραβείο Όσκαρ καλύτερης ταινίας animation το 2013.

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2019

Ο Κλέφτης των ροδακίνων (The Peatch Thief 1964 )

Η γεμάτη λυρισμό και συναίσθημα ταινία του Βούλο Ράντεβ, Ο Κλέφτης των ροδακίνων (The Peatch Thief 1964 ) παραγωγής 1964, μας πηγαίνει πίσω στις αρχές του 20^ου αιώνα-κάποιες μέρες του Οκτωβρίου- όταν, στα φλεγόμενα Βαλκάνια, μαίνεται ο Α Παγκόσμιος πόλεμος . Η ιστορία λαμβάνει χώρα σε μια βουλγαρική κωμόπολη, και έχει ως πρωταγωνιστή ένα Σέρβο αιχμάλωτο πολέμου, ο οποίος ερωτεύεται την παραμελημένη σύζυγο ενός Βούλγαρου συνταγματάρχη. Προσπαθώντας να διαφυλάξει με κάθε τίμημα τα ελάχιστα κεκτημένα του, σ ένα κόσμο περιφραγμένο από συρματοπλέγματα, κάτω από διασταυρούμενα πυρά, το παράνομο ζευγάρι θα βρεθεί αντιμέτωπο με τον παραλογισμό του πολέμου και τον δεσποτισμό των κοινωνικών συμβάσεων. Ο Κλέφτης Ροδακίνων του Βούλο Ράντεβ είναι μια συγκινητική ταινία με ουμανιστικό μήνυμα για την τραγικότητα του «ανθρώπου που ξαστόχησε», του ανθρώπου που ξεκίνησε, με πάθος για τη ζωή, με όνειρα και επιθυμίες και με προσμονή του έρωτα και της αγάπης αλλά που κάποια στιγμή συνειδητοποιεί πως η ζωή του έχει πάρει μια μοιραία κατεύθυνση, πως έχει χαραχτεί πάνω σ ένα λανθασμένο δρόμο και είναι πια πολύ δύσκολο να την αλλάξει! Ο Κλέφτης Ροδακίνων διακρίθηκε στο φεστιβάλ της Βενετίας το 1964.