Σαν να σε προσπέρασε ο θάνατος
ή σαν να του κλεισες μάτι εσύ
ό,τι και να κάνεις είναι ακάματος
ο ίσκιος του που σε παρηγορεί
Βλέποντας ξοπίσω στραβολαίμιασες
Στο αιώρημα σκιάς ακιδωτής
Έπιασες τα όριά σου κι ένιωσες
Πως είναι ν αγαπάς χωρίς να ζεις
τις αποβάθρες της ματιάς σου προσπερνώ
με μια κουβέντα αναγνώρισης στα χείλη
με τις απόκοσμές σου πόζες ξενυχτώ
ούτε εραστές, ούτε εχθροί, ούτε και φίλοι
Μες στα κρυφά σεντούκια των Παρασκευών
Που θα ανοίξω
Θέλω να λείψω μια στιγμή
Απ το παρόν
Χωρίς να εγκαταλείψω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου