Σ ένα συνοικισμό κοντά στην πόλη Σαντιάγο ντε Κομποστέλα, στην
αυτόνομη επαρχία της Γαλικίας, στη Δυτική Ισπανία, κάποιοι χριστιανοί μοναχοί
συλλέγουν σταγόνες βροχής. Με το παραμικρό ψιχάλισμα του Ιουλίου βγαίνουν έξω
από τα μοναστήρια τους κρατώντας κάτι τεράστιους ασημένιους δίσκους. Όταν η
προσέλευση των προσκυνητών στο Σαντιάγο ντε Κομποστέλα γίνεται μεγάλη, χρησιμοποιούν το ελάχιστο βρόχινο νερό που
έχει παραμείνει μέσα στους δίσκους για να καταβρέχουν τους πρώτους επισκέπτες. Τα πρόσωπά τους είναι εμφανώς κατσιασμένα,
ταλαιπωρημένα από τον ήλιο και την ξηρασία αλλά χαμογελούν. Στα πρόσωπα των
προσκυνητών έχει διαγραφεί ένα παράξενο χαμόγελο αλλά είναι μια χαρά. «Τι είδατε
κατά τη διάρκεια της διαδρομής σας;» είναι η ερώτηση που απολαμβάνουν να κάνουν με την ψυχή
τους. Σύμφωνα με την παράδοση, οι παραισθήσεις που βλέπουν οι προσκυνητές κατά
τη διάρκεια της διαδρομής χαρίζουν αιώνια έμπνευση στους καλλιτέχνες. Η
παράδοση δε λέει τίποτα για τους υπόλοιπους.
‘Όταν το φως εξατμίζεται από τον ουρανό και οι άνθρωποι
χρησιμοποιούν λάμπες, δαυλούς και άλλες συσκευές για φωτισμό, τα έγκατα του
μυαλού τους ξεχειλίζουν από λάβα. Είναι σίγουροι πως υπάρχουν μυστικά κουμπιά
που προκαλούν το άδειασμα των μυαλών από τις ψευδαισθήσεις που βλέπουν κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Κάποιος είχε δει ότι ένας τεράστιος σκύλος είχε
κατακρεουργήσει μέσα σε μια παράγκα την
οικογένειά του. Η ζεστασιά που είχε νιώσει μέσα του όταν είχε πρωτακούσει το
γρύλισμά του είχε σβήσει γρήγορα. Η
οικογένειά του αποδεκατιζόταν, οι αγαπημένοι του ένας ένας έπεφταν νεκροί.
Κι όταν, ο σκύλος, οδηγήθηκε σιδηροδέσμιος ενώπιον
της δικαιοσύνης , στη Λισαβόνα, ο δικαστής
αγνόησε την πρόταση του εισαγγελέα και
τελικά τον κήρυξε αθώο.
Κάποιος άλλος κοίταξε μια λακκούβα με νερό, σκύβοντας από
πάνω της. Είδε ένα καθρέφτη όπου εμφανίστηκαν οι μορφές δύο ρομπότ να σέρνουν με
το ζόρι ένα μικρό αγόρι έως το τέλος της διαδρομής. Τους είχε ήδη συναντήσει
αλλά δεν τόλμησε να τους πιάσει κουβέντα.
Κάποιος τρίτος άπλωσε το δάχτυλό του για να ζωγραφίσει τον
ουρανό.
«Η τρέλα χτυπά την πόρτα» έλεγε αργότερα στους μοναχούς που
τον περιέλουζαν με τις σταγονίτσες τους.
«Οι χυμοί της γης με ξύπνησαν ολοκληρωτικά» ,είπε αργότερα
περιγράφοντας την εμπειρία της διαδρομής ένας άλλος, ενώ χάιδευε μια ακτίνα του ήλιου μπροστά στη θέα του
Ατλαντικού ωκεανού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου