Μ αγάπησες γι αυτά που αναβάλλω
με τό ' να πόδι πάντα στο κενό
να ψάχνω λίγο έδαφος για το άλλο
προτού μπροστά σου γκρεμοτσακιστώ
διωγμένος στις ηράκλειές σου στήλες
στο μέσο μιας τυφλής επιδρομής
ληστεύοντας Ιούδες και προφήτες
του κόσμου ένας φτωχούλης συγγενής
γέμισανε τα μάτια σου με χνώτα
κάτι σού έταξα, για να με φανταστείς
μια υπηρέτρια της παύσης είναι η νότα
και η σιωπή μια μητριά της μουσικής
κι αν τέντωσες το τόξο σου με τρόπο
κι απέτυχες σ εκείνο που ποθείς
το βέλος είχε το δικό του στόχο
το βέλος που δεν έψαξες να βρεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου