Θύμα του ιού της διαφοροποίησης

Η απόφαση του Μπόρις Τζόνσον να οδηγήσει τη χώρα του, κόντρα στο ευρωπαϊκό και όχι μόνο ρεύμα, δεν πρέπει να θεωρείται  άσχετη με την πολυετή προσπάθεια του Ηνωμένου Βασιλείου να απεμπλακεί από κάθε είδους  αναφορά στο ευρωπαϊκό κεκτημένο. Στο πλαίσιο αυτού του καπρίτσιου  ο αμφιλεγόμενος ηγέτης βαφτίζει  «εναλλακτική στρατηγική» την απόφασή του να αφήσει τον πληθυσμό να νοσήσει. Μιλάμε για το 60% του πληθυσμού. Ναι, οι Βρετανοί πολίτες μέχρι και σήμερα μπορούν να  κυκλοφορούν χωρίς καμιά προφύλαξη. Μόνο ατομικά μέτρα αυτοπροστασίας λαμβάνονται, το κράτος, λένε όσοι επιστρέφουν εσπευσμένα από το Ηνωμένο Βασίλειο, είναι σ αυτή τη μάχη απόν. Εξαιτίας αυτής της τυχοδιωκτικής  πολιτικής περίπου  500.000 βρετανοί πολίτες, ηλικιωμένοι άντρες και γυναίκες στην πλειοψηφία τους  αναμένεται να βρεθούν αντιμέτωποι  με το χειρότερο σενάριο. Ο κόσμος φοβάται. Τα ράφια των σούπερ μάρκετ αδειάζουν. Εμπεδώνεται η νοοτροπία της αγέλης.

Άξιο λόγου είναι το γεγονός ότι στο επίκεντρο αυτής της ανάλγητης πολιτικής  βρίσκεται η ηλικιακή κατηγορία που υποστήριξε με θέρμη την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ. Η ανησυχία όλων  είναι εύλογη. Πρόκειται για εξαιρετικά ριψοκίνδυνη στρατηγική , που δε  βασίζεται σε επικαιροποιημένα επιστημονικά δεδομένα και που αν αποτύχει, θα οδηγήσει στον όλεθρο και την καταστροφή, χωρίς από την άλλη πλευρά να γίνεται  αντιληπτό, ποιο ακριβώς θα πρέπει θεωρείται ως  τεκμήριο  επιτυχίας της.

Την ίδια ώρα ,  μια κουλτούρα αποστείρωσης, διαχέεται  παντού οριζόντια στην Ευρώπη. Αναλαμβάνοντας ρόλο επόπτη γειτονιάς κάποιοι συνάνθρωποί μας εδώ στην Ελλάδα αποκαλύπτουν την αυταρχική ιδιοσυγκρασία τους, απολαμβάνοντας τρόπο τινά το ασφυκτικό πλαίσιο. Η προσωρινή κοινωνική απομόνωση οδηγεί σε ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές και η ψυχική υγεία των ανθρώπων μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις μιας αόρατης μεταγενέστερης κρίσης.